«Στις αρχές Ιουνίου 1942, οι ελλείψεις στη Μάλτα εξακολουθούσαν να είναι πολύ μεγάλες λόγω του ναυτικού αποκλεισμού της νήσου, αν και οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί είχαν περιοριστεί στο ελάχιστο.

Η προέλαση του Ρόμελ, που είχε αρχίσει τη μεγάλη του επίθεση στις 26 Μαΐου εξελίσσονταν ραγδαία και αν συνεχίζονταν με τον ίδιο ρυθμό δεν θα βράδυνε να φθάσει στη Διώρυγα του Σουέζ.

Ενώ όμως ο Χίτλερ με την ηπειρωτική του νοοτροπία θεωρούσε ότι αν καταλαμβάνονταν η Αίγυπτος η Μάλτα θα ήταν άχρηστη για τους Βρετανούς και θα την εγκατέλειπαν, αυτοί σκέπτονταν κατά πολύ διαφορετικό τρόπο.  Η Βρετανική ηγεσία αντιλαμβάνονταν ότι η απώλεια αυτής της στρατηγικής βάσεως θα σήμαινε και την οριστική απώλεια του πολέμου στη Μεσόγειο.  Άλλωστε,  προπαρασκευάζονταν για την απόβαση στη Βόρεια Αφρική και για την επιτυχία αυτής της επιχείρησης η Μάλτα ήταν πολύτιμη.

Έτσι, στα μέσα Ιουνίου επιχειρήθηκε και πάλι ο ανεφοδιασμός της νήσου με δυο μεγάλες νηοπομπές, μια από το Γιβραλτάρ και μια από την Αλεξάνδρεια.  Λόγω της σημασίας της επιχείρησης, ενισχύθηκαν οι ναυτικές δυνάμεις της Αλεξάνδρειας και του Γιβραλτάρ, χρησιμοποιήθηκαν όλες οι διαθέσιμες στη Μεσόγειο αεροπορικές δυνάμεις που στο μεταξύ είχαν ενισχυθεί και με αμερικανικές και σημαντικός αριθμός υποβρυχίων αναπτύχθηκε στο Ιόνιο και στη Κεντρική Μεσόγειο.

Ανάλογα όμως ήταν και τα μέτρα που λήφθηκαν από τον αντίπαλο, μόλις αντιλήφθηκε το Βρετανικό σχέδιο.  Αποφασίστηκε από αυτόν η μεν νηοπομπή της Αλεξάνδρειας να αντιμετωπιστεί με ισχυρή ναυτική δύναμη, η δε του Γιβραλτάρ με ελαφρές δυνάμεις στο Στενό της Σικελίας.  Στις περιοχές απ’ όπου αναμένονταν να περάσουν οι νηοπομπές αναπτύχθηκαν γύρω στα 30 ιταλικά και γερμανικά υποβρύχια.  Ιταλικές τορπιλάκατοι θα διαδρομούσαν γύρω από το ακρωτήριο Bon της Τυνησίας και γερμανικές από την Κρήτη θα προσέβαλλαν την νηοπομπή από την Αλεξάνδρεια.  Συγχρόνως θα επεμβαίνανε ισχυρές ιταλογερμανικές  αεροπορικές δυνάμεις.

Η νηοπομπή της Αλεξάνδρειας που αποτελείτο από 10 μεγάλα πλοία κάτω από την προστασία δύναμης που περιλάμβανε 8 εύδρομα και 20 περίπου αντιτορπιλικά υπό τον Υποναύαρχο Vian, αναχώρησε από την Αλεξάνδρεια το πρωί της 13^ης Ιουνίου. Φαίνεται ότι για να εξαπατηθεί ο εχθρός, στη δύναμη αυτή είχε περιληφθεί και το παλιό πλοίο-στόχος HMS CENTURION στο οποίο με διάφορες ξύλινες κατασκευές είχε δοθεί η μορφή θωρηκτού.  Όπως όμως λένε οι Ιταλοί, αυτό το τέχνασμα δεν τους εξαπάτησε, γιατί ήταν βέβαιοι ότι οι Βρετανοί δεν είχαν διαθέσιμο θωρηκτό για τον Στόλο της Αλεξάνδρειας. Εξαπατήθηκαν όμως οι Γερμανοί αεροπόροι και βομβάρδισαν το ψευτο-θωρηκτό.

Η νηοπομπή της Αλεξάνδρειας εντοπίστηκε από την εχθρική αναγνώριση μόλις απέπλευσε και άρχισαν αεροπορικές επιθέσεις εναντίον της, κατά τις οποίες βυθίστηκε 1 φορτηγό και έπαθε βλάβες ένα άλλο που αναγκάστηκε να πλεύσει στο Τομπρούκ.  Εξάλλου, το απόγευμα της 14^ης Ιουνίου απέπλευσε ο Ιταλικός Στόλος από τον Τάραντα, κατανεμημένος  σε 2 ομάδες.

Η μια περιλάμβανε τα θωρηκτά RN LITTORIO και RN VENETO και 6 αντιτορπιλικά και άλλη 4 εύδρομα και 4 αντιτορπιλικά.  Αυτές οι Ιταλικές δυνάμεις εντοπίστηκαν επίσης μόλις απέπλευσαν και δέχονταν ημερήσιες και νυχτερινές αεροπορικές επιθέσεις μέχρι την επιστροφή τους.

Ο Ναύαρχος Vian ανέστρεψε πορεία, όταν πληροφορήθηκε την παρουσία του Ιταλικού Στόλου, ενώ συγχρόνως οι Βρετανοί διενεργούσαν σφοδρές αεροπορικές επιθέσεις κατά των ιταλικών πλοίων.  Την αυγή της 15^ης χτυπήθηκε το εύδρομο RN TRENTO και παρέμεινε ακίνητο. Αργότερα τορπιλίστηκε από υποβρύχιο και βυθίσθηκε.  Δυο φόρες χτυπήθηκε από τον αέρα με βόμβες και τορπίλη και το θωρηκτό RN LITTORIO, αλλά οι ζημιές του δεν ήταν σημαντικές.  

 Ο Βρετανός Ναύαρχος μετά την προσβολή κατά του RN TRENTO, θεωρώντας ότι σταμάτησε η προχώρηση των ιταλικών δυνάμεων, έλαβε και πάλι πορεία προς Μάλτα, ενώ τουναντίον ο Ναύαρχος Iachino συνέχιζε τον πλου του προς συνάντηση της νηοπομπής.

Από τη Βρετανική πλευρά, 1 εύδρομο είχε πάθει βλάβες τη νύχτα, μετά από επίθεση γερμανικής τορπιλακάτου και τα χαράματα της 15^ης βυθίστηκε από γερμανικό υποβρύχιο το αντιτορπιλικό HMS HASTY.

Γύρω στις 10:30 της 15^ης Ιουνίου, όταν η αναγνώριση πληροφόρησε τον Ναύαρχο Vian ότι ο Ιταλικός Στόλος έπλεε προς συνάντησή του, ανέστρεψε και πάλι πορεία και το απόγευμα της 16^ης επέστρεψε στην Αλεξάνδρεια.  Οι βλάβες όμως των Βρετανικών πλοίων συνεχίζονταν καθ’ όλη τη διάρκεια της 15^ης.  2 αντιτορπιλικά βυθίστηκαν και 2 εύδρομα έπαθαν βλάβες.  Μάλιστα, τη νύχτα της ίδιας ημέρας βυθίστηκε κι άλλο εύδρομο από γερμανικό υποβρύχιο.

Η επιχείρηση ανεφοδιασμού της Μάλτας από την Αλεξάνδρεια είχε αποτύχει τελείως και οι απώλειες των Βρετανικών δυνάμεων ήταν σημαντικές.  1 εύδρομο, 3 αντιτορπιλικά και 1 εμπορικό χάθηκαν και 3 εύδρομα  και 2 πλοία ανεφοδιασμού είχαν πάθει ζημιές.  Οι ιταλικές απώλειες ήταν 1 εύδρομο που βυθίστηκε και οι ζημιές του RN LITTORIO.

Η σκέψη του Βρετανού Ναύαρχου να επιστρέψει στη βάση του ήταν σώφρων και επιβεβλημένη εφόσον δεν είχε πετύχει η εξουδετέρωση από την αεροπορία των 2 ισχυρών ιταλικών θωρηκτών.

Ο Ιταλικός Στόλος αφετέρου θα μπορούσε μεν να προλάβει την νηοπομπή το πρωί της 16^ης, αλλά σε περιοχή πολύ κοντά στην Αίγυπτο, στην οποία δεν θέλησε να τον διακινδυνεύσει η Ανώτατη Διοίκηση του Ναυτικού.  Έτσι, στις 14:00 της 15^ης Ιουνίου διατάχθηκε να διακόψει τη δίωξη και να παραμείνει εκτελώντας διαδρομές κοντά στις ελληνικές ακτές, μέχρις ότου εξακριβωθεί απόλυτα ότι οι Βρετανοί δεν θα επιχειρούσαν και πάλι να πλεύσουν προς την Μάλτα.

Η άλλη νηοπομπή που απέπλευσε από τα δυτικά, διέπλευσε το Στενό του Γιβραλτάρ την 12^η Ιουνίου.  Αποτελούνταν από 6 πλοία ανεφοδιασμού με κοντινή συνοδεία το α/α εύδρομο HMS CAIRO, 9 αντιτορπιλικά και άλλες μικρότερες μονάδες και καλύπτουσα δύναμη 1 θωρηκτό, 2 αεροπλανοφόρα, 3 εύδρομα και 8 αντιτορπιλικά.  Μαζί με τον σχηματισμό συνέπλεε και η ταχεία ναρκοθέτιδα HMS WELSHMAN που χρησιμοποιούνταν για μεταφορές, η οποία στο τελευταίο τμήμα του πλου έπλευσε μόνη προς τη Μάλτα.

Τη νύχτα της 13^ης-14^ης Ιουνίου η νηοπομπή δέχθηκε επίθεση από 2 ιταλικά υποβρύχια που ανάφεραν ότι δημιούργησαν ζημιές σε 2 πλοία.  Κατά τη διάρκεια της 14^ης μεγάλος αριθμός τορπιλοπλάνων και βομβαρδιστικών επιτέθηκαν κατά της νηοπομπής με αποτέλεσμα τη βύθιση ενός εμπορικού και βλάβες στο εύδρομο HMS LIVERPOOL που αναγκάστηκε να επιστρέψει στο Γιβραλτάρ.

Τη νύχτα της 14^ης απέπλευσε από το Παλέρμο η 7^η ιταλική μοίρα που παραμόνευε εκεί και περιλάμβανε 2 ελαφρά εύδρομα και 5 αντιτορπιλικά με εντολή να βρίσκεται την αυγή της 15^ης νότια της Παντελαρίας.  Το ίδιο βράδυ, όπως και σε προηγούμενες ανάλογες περιπτώσεις, η δύναμη που κάλυπτε τη νηοπομπή όταν έφθασε στο ύψος της Μπιζέρτας έστρεψε προς Γιβραλτάρ, ενώ η νηοπομπή συνέχιζε την πορεία της προς τη Μάλτα με την κοντινή της συνοδεία.

Φαίνεται όμως ότι οι Βρετανοί πληροφορήθηκαν δυο ώρες μετά την αναχώρηση της ιταλικής μοίρας από το Παλέρμο και προκαλεί εντύπωση ότι δεν ενίσχυσαν την κοντινή συνοδεία της νηοπομπής με την καλύπτουσα δύναμη, για να εξουδετερωθεί η υπεροχή δυνάμεων που διέθετε η ιταλική μοίρα.  Σύμφωνα με μια εκδοχή οι Βρετανοί απέκλειαν την πιθανότητα ότι οι Ιταλοί θα διακινδύνευαν μέρα τα πλοία τους σε περιοχή που δέχονταν επιθέσεις από τα αεροπλάνα της Μάλτας.

Έτσι, όπως είχε προσχεδιαστεί, την αυγή της 15^ης η ιταλική μοίρα βρέθηκε εν όψει της νηοπομπής και άνοιξε πυρ κατ’ αυτής.  Συγκεχυμένες και αρκετά αλληλοσυγκρουόμενες είναι οι πληροφορίες από πηγές των δυο αντιπάλων σχετικά με τα διάφορα επεισόδια  της μάχης που ακολούθησε και διάρκεσε πολλές ώρες και κατά την οποία επενέβη κι από τις δυο μεριές και η αεροπορία.   Επίσης, όσον αφορά τις μεγάλες απώλειες που υπέστη η βρετανική νηοπομπή και η συνοδεία της, δεν είναι ξεκαθαρισμένο αν κάποιες απ’ αυτές οφείλονται στο Ιταλικό Ναυτικό και κάποιες στην Αεροπορία του Άξονα.  Θα πρέπει μάλλον να θεωρηθούν αποτέλεσμα των συνδυασμένων ενεργειών των δυο Όπλων.

Ο Διοικητής της συνοδείας της νηοπομπής, όταν βρέθηκε μπρος στον ιταλικό σχηματισμό, προέβη στην ενδεδειγμένη ενέργεια.  Διασκόρπισε τη νηοπομπή προς την ακτή της Τυνησίας μαζί με τα μικρά πλοία (ναρκαλιευτικά και περιπολικά) και 4 αντιτορπιλικά που την συνόδευαν, τα οποία και την προστάτευαν με φράγμα καπνού. Ο ίδιος, με το HMS CAIRO και τα υπόλοιπα 5 αντιτορπιλικά τοποθετήθηκε μεταξύ της ιταλικής δύναμης και της νηοπομπής.

Ο Ιταλός Ναύαρχος Da Zara απ’ τη μεριά του, απέσπασε 2 από τα αντιτορπιλικά του για να επιτεθούν κατά της νηοπομπής και έδωσε μάχη με τα υπόλοιπα με την ομάδα του HMS CAIRO.  Ο αγώνας μεταξύ των δυο κύριων ομάδων ήταν άνισος.  Το βρετανικό εύδρομο με πυροβόλα των 4″ έπρεπε να αντιμετωπίσει τα πυροβόλα των 6″ των 2 εχθρικών εύδρομων.  Τα βρετανικά αντιτορπιλικά εκδήλωσαν τολμηρή τορπιλικά επίθεση από κοντινή απόσταση, αλλά αποκρούστηκαν με σοβαρές ζημιές σε δυο απ’ αυτά και τελικά αποσύρθηκαν κάτω από τη προστασία φράγματος καπνού, ενώ και το HMS CAIRO δέχθηκε πολλά πλήγματα. Από τα ιταλικά ελαφρές ζημιές έπαθε το ένα από τα εύδρομα.

Όμως, εξίσου άνισος ήταν ο αγώνας μεταξύ των 2 ιταλικών αντιτορπιλικών που επιτέθηκαν κατά των πλοίων της νηοπομπής και των 4 βρετανικών που τα προστάτευαν.  Το ένα από τα ιταλικά χτυπήθηκε καίρια, διέφυγε όμως τον κίνδυνο να βυθιστεί διότι τα βρετανικά αντιτορπιλικά κλήθηκαν να σπεύσουν σε ενίσχυση του HMS CAIRO που βρίσκονταν σε δύσκολη θέση.

Στο μεταξύ, ο Διοικητής της ιταλικής μοίρας είχε στείλει τα 3 αντιτορπιλικά που τον συνόδευαν για να ενισχύσουν τα 2 που είχαν σταλεί να επιτεθούν στη νηοπομπή και έμεινε μόνο με τα εύδρομα.  Εκείνη τη στιγμή μια επίθεση των βρετανικών αντιτορπιλικών που είχαν συγκεντρωθεί θα είχε αρκετές ελπίδες επιτυχίας, αλλά οι Βρετανοί προτίμησαν να παραμείνουν προσωρινά κάτω από την προστασία φράγματος καπνού, σε αναμονή εκδήλωσης αεροπορικής επίθεσης από τη Μάλτα  κατά των ιταλικών εύδρομων.

Όμως, με την ανάκληση των βρετανικών αντιτορπιλικών που προστάτευαν την νηοπομπή, αυτή έμεινε χωρίς προστασία.  Δεν ήταν δε μόνο εκτεθειμένη στις επιθέσεις των ιταλικών πλοίων ,αλλά δεν άργησε να εκδηλωθεί εναντίον της και αεροπορική επίθεση κατά την οποία ένα από τα πλοία της νηοπομπής βυθίστηκε και ένα άλλο έπαθε ζημιές.

Όταν ο Βρετανός Διοικητής της συνοδείας πληροφορήθηκε αυτό, συγκέντρωσε όλη τη δύναμή του και έσπευσε να προστατεύσει τα πλοία της νηοπομπής.  Αντίθετα, ο Ιταλός Ναύαρχος στερούμενος κάθε πληροφορίας σχετική με τις κινήσεις του εχθρού που είχε εξαφανιστεί πίσω από το φράγμα καπνού υπέθεσε ότι οι Βρετανοί συνέχισαν και πάλι τον πλου προς Μάλτα και έπλευσε προς την αντίθετη κατεύθυνση, προς βορρά.  Βρίσκοντας έτσι ελεύθερη την οδό από τα εχθρικά εύδρομα , ο Βρετανός Διοικητής πήρε πράγματι πορεία προς τον προορισμό του.

Επειδή όμως τα πλοία που είχαν πάθει ζημιές ρυμουλκούνταν και αν έπαιρνε και αυτά η ταχύτητα της νηοπομπής θα ήταν πολύ μικρή, αποφάσισε να τα εγκαταλείψει υπό την προστασία ενός αντιτορπιλικού και δυο ναρκαλιευτικών και να συνοδεύσει στη Μάλτα μόνο τα δυο πλοία ανεφοδιασμού που δεν είχαν πάθει ζημιές.

Μετά την ανάκληση των βρετανικών αντιτορπιλικών που προστάτευαν τη νηοπομπή,  το ιταλικό που είχε υποστεί μεγάλες βλάβες κατόρθωσε να καταπλεύσει στην Παντελαρία, συνοδευόμενο από 2 αντιτορπιλικά, ενώ τα άλλα 2 συνενώθηκαν με τα εύδρομα.  Η επίθεση βρετανικών τορπιλοπλάνων κατά των ιταλικών εύδρομων υπήρξε ανεπιτυχής.

Όταν ο Διοικητής της ιταλικής μοίρας που έπλεε προς βορρά δεν συνάντησε κανένα εχθρικό πλοίο, έστρεψε και πάλι νοτιοδυτικά προς τη θέση όπου είχαν διασκορπιστεί τα πλοία της νηοπομπής, όπου και βρέθηκε μπρος σε 3 πλοία που καίγονταν.  Παρέμεινε τότε διαδρομώντας στη περιοχή με την ελπίδα ότι θα συναντούσε και άλλα που είχαν πάθει ζημιές.  Στην πραγματικότητα, εκείνα που είχαν εγκαταλειφθεί με τα συνοδά τους δεν βρίσκονταν μακριά, αλλά ήταν πέρα από τον ορίζοντα προς ΝΑ.  Ο Διοικητής της συνοδείας όταν πήρε την πληροφορία ότι οι Ιταλοί βρίσκονταν στην περιοχή των πλοίων που είχαν πάθει ζημιές, είχε διατάξει τα πλοία που είχαν μείνει πίσω να πλεύσουν όσο δυνατόν πιο γρήγορα προς Μάλτα, ενώ ο ίδιος είχε σπεύσει να τα συναντήσει με το HMS CAIRO και 3 αντιτορπιλικά.

Ο Ιταλός Ναύαρχος, αφού βύθισε τα 3 που καίγονταν και 1 αντιτορπιλικό, διέκοψε τη δίωξη των υπόλοιπων εχθρικών πλοίων τις πρώτες απογευματινές ώρες και κατευθύνθηκε προς τη βάση του.  Δεν θέλησε να πλησιάσει περισσότερο προς τη Μάλτα, διότι δέχονταν συνεχείς αεροπορικές επιθέσεις, στερούνταν αεροπορικής κάλυψης και τα πυρομαχικά είχαν αρχίσει να εξαντλούνται.

Οι αεροπορικές επιθέσεις κατά της νηοπομπής επαναλήφθηκαν τα απόγευμα της 15^ης, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, διότι ήδη προστατεύονταν από καταδιωκτικά από την Μάλτα.  Τα βρετανικά πλοία όμως είχαν και άλλα ατυχήματα.  Λόγω της μάχης που είχε διεξαχθεί η άφιξή τους στη Μάλτα δεν έγινε με το φως της ημέρας, όπως προβλέπονταν, αλλά νύχτα οπότε κι έπεσαν σε ιταλικό ναρκοπέδιο.  Ένα αντιτορπιλικό βυθίστηκε και 4 άλλα έπαθαν ζημιές, καθώς και ένα από τα εμπορικά, του οποίου καταστράφηκε μέρος του φορτίου του.  Μόνο ένα πλοία ανεφοδιασμού  έφθασε στο ορμητήριο ανέπαφο, καθώς και το HMS WELSHMAN.  Από τα συνοδά ήταν ακόμα σε κατάσταση να πλεύσουν μόνο το HMS CAIRO και 4 αντιτορπιλικά, τα οποία το βράδυ της επομένης απέπλευσαν με το HMS WELSHMAN για το Γιβραλτάρ όπου και έφθασαν χωρίς άλλες ζημιές, αν και δέχθηκαν σφοδρές αεροπορικές επιθέσεις.

Η πιο πάνω αεροναυτική μάχη, αν και αφορούσε μικρές σχετικά δυνάμεις, είναι πολύ χαρακτηριστική. Πολλές ενέργειες των δυο αντιπάλων υπήρξαν επιτυχείς, υπάρχουν όμως και σημεία που μπορούν να δεχτούν κριτική.

Αναμφισβήτητα, ο Διοικητής της βρετανικής δύναμης βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση.  Αν και το σύνολο των δυνάμεών του ήταν σημαντικά ασθενέστερο από την εχθρική δύναμη, ήταν υποχρεωμένος να διαθέσει  ένα τμήμα απ’ αυτές για την κοντινή προστασία της νηοπομπής που διασκορπίστηκε και να αντιμετωπίσει την κύρια εχθρική δύναμη μόνο με τα υπόλοιπα.  Είναι βέβαια συζητήσιμο αν ήταν σωστή ενέργεια  η ανάκληση όλων των αντιτορπιλικών που προστάτευαν τα πλοία ανεφοδιασμού και που έτσι παρέμεινα απροστάτευτα  κατά των κινδύνων από θάλασσα και αέρα.  Αφετέρου όμως, αν δεν ενισχύονταν η ομάδα του HMS CAIRO κατά την κρίσιμη στιγμή και καταστρέφονταν, η εχθρική δύναμη δεν θα βράδυνε να επιτεθεί κατά των συνοδευόμενων πλοίων και ίσως το αποτέλεσμα να ήταν ακόμα χειρότερο.  Μια καλή ίσως ευκαιρία είχε παρουσιαστεί κατά την περίοδο που τα ιταλικά εύδρομα βρέθηκαν χωρίς συνοδεία αντιτορπιλικών,  την οποία δεν επωφελήθηκε ο Βρετανός Διοικητής περιμένοντας τα αμφίβολα αποτελέσματα αεροπορικής επίθεσης εναντίον τους.

Όσον αφορά τις ενέργειες του Ιταλού Ναυάρχου, θα μπορούσε να παρατηρηθεί εκ πρώτης όψεως ότι αν και διέθετε σημαντική υπεροχή δυνάμεων δεν μπόρεσε να καταστρέψει το σύνολο των πλοίων της νηοπομπής, που ήταν ο κύριος αντικειμενικός του σκοπός.  Όταν μετά την πρώτη πετυχημένη επίθεση κατά της ομάδας του HMS CAIRO αυτή αποσύρθηκε υπό τη προστασία φράγματος καπνού και διακόπηκε η επαφή, θα μπορούσε με το σύνολο των δυνάμεών του να ασχοληθεί με τα πλοία της νηοπομπής.  Με τον πλου του προς βορρά, κατά την τελευταία φάση της μάχης, έδωσε την ευκαιρία στους Βρετανούς να συνεχίσουν τον πλου τους προς τον προορισμό τους.  Βέβαια, η έλλειψη πληροφοριών για τις κινήσεις του εχθρού καθιστά δυσχερή τη λήψη αποφάσεων για τις επιβαλλόμενες ενέργειες.  Είναι όμως περίεργο ότι ενώ διενεργούνταν συνεχείς αεροπορικές επιθέσεις κατά των βρετανικών πλοίων , η αεροπορία δεν ενημέρωνε και τη ναυτική δύναμη για την θέση τους.

Πάντως, το αποτέλεσμα της όλης επιχείρησης από την Αλεξάνδρεια και το Γιβραλτάρ υπήρξε καταστρεπτικό για τους Βρετανούς.  Από τα 16 πλοία ανεφοδιασμού που είχαν αναχωρήσει από τα δυο άκρα της Μεσογείου, μόνο 2 έφθασαν στη Μάλτα και το ένα μάλιστα με βλάβες.  Για να πετύχουν αυτό το πενιχρό αποτέλεσμα βυθίστηκαν 1 εύδρομο, 5 αντιτορπιλικά και 5 εμπορικά, ενώ 5 εύδρομα, 10 περίπου αντιτορπιλικά και 3 εμπορικά έπαθαν διαφόρου βαθμού ζημιές.

Ακριβώς όμως αυτή η μεγάλη προσπάθεια καταδεικνύει πόση σημασία έδιναν οι Βρετανοί στη διατήρηση της Μάλτας, την οποία και τελικά πέτυχαν.  Και το μικρό ακόμα αυτό ποσοστό των εφοδίων που έφθασε στον προορισμό του ήταν πολύτιμο την εποχή εκείνη.»