«Η δράση της εχθρικής αεροπορίας και των υποβρυχίων προκαλούσε και νέες απώλειες στους Βρετανούς. Μεταξύ των άλλων κατά τον Μάρτιο του 1942 χάθηκε και το αντιτορπιλικό HMS JAGUAR.

Η κατάσταση στη Μάλτα είχε γίνει αφόρητη.  Ο Ναύσταθμός είχε μετατραπεί σε σωρό από ερείπια και τα πλοία επιφανείας δεν μπορούσαν πια να παραμένουν στη βάση τους.   Έτσι, στο τέλος Μαρτίου, όλα τα πλοία που μπορούσαν να κινηθούν απέπλευσαν και κατευθύνθηκαν στην Αλεξάνδρεια ή στο Γιβραλτάρ, όπου έφθασαν με μόνη απώλεια το αντιτορπιλικό HMS HAVOCK που βυθίστηκε από ιταλικό υποβρύχιο.

Είχαν παραμείνει μόνο 2 αντιτορπιλικά που είχαν πολύ σοβαρές ζημιές τα οποία και βυθίστηκαν από τις αεροπορικές επιθέσεις.  Για τον ίδιο λόγο χάθηκαν και 4 υποβρύχια και μεταξύ αυτών και το ελληνικό ΒΝ ΓΛΑΥΚΟΣ. Από τα μέσα Απριλίου και τα υπόλοιπα υποβρύχια άρχισαν να μεταφέρονται σε βάσεις της νοτιοανατολικής Μεσογείου.

Εχθρικά πλοία και αεροπλάνα πόντισαν κατά την περίοδο αυτή νέα ναρκοπέδια γύρω από την Μάλτα.  Ένα υποβρύχιο και 2 βοηθητικά χάθηκαν στις αρχές Μαΐου, μετά από πρόσκρουση σ’ αυτά.

Στις αρχές Απριλίου ο Ναύαρχος Cunningham πήγε στην Washington ως εκπρόσωπος του Βρετανικού Ναυαρχείου στο Μικτό Συμβούλιο Επιτελαρχών  προκειμένου να προπαρασκευαστεί η συνεργασία των δυο Ναυτικών στις μεγάλης κλίμακας μελλοντικές επιχειρήσεις.  Αρχηγός του Στόλου της Μεσογείου ανέλαβε προσωρινά ο Ναύαρχος Wippel και αργότερα ο Ναύαρχος Harwood.

Στα μέσα Απριλίου η κατάσταση στη Μάλτα είχε φθάσει σε εξαιρετικά κρίσιμο σημείο.  Εκτός από τις τεράστιες καταστροφές, υπήρχε μεγάλη έλλειψη πάσης φύσεως εφοδίων και τροφίμων.  Η γερμανική αεροπορία που δεν συναντούσε σοβαρή αντίσταση διενεργούσε επιθέσεις από πολύ χαμηλό ύψος και κατάστρεφε συστηματικά όλα τα αμυντικά έργα της νήσου.

Στις 20 Απριλίου έφθασαν στη Μάλτα αεροπλάνα τύπου ‘Spitfire’ προερχόμενα από αεροπλανοφόρα που βρίσκονταν στο Γιβραλτάρ.  Μέσα σε λίγες ημέρες μόνο τα αεροπλάνα αυτά καταστράφηκαν.  Τέσσερα υποβρύχια και μια ταχεία ναρκοθέτιδα κατέβαλαν προσπάθειες ανεφοδιασμού με καύσιμα και πυρομαχικά.

Εκείνη την εποχή μια απόπειρα κατάληψης της Μάλτας από τις δυνάμεις του Άξονα δεν θα συναντούσε μεγάλες δυσκολίες.  Η σχετική προπαρασκευή είχε σχεδόν περατωθεί.  Προβλέπονταν αποβατική δύναμη 33.000 ανδρών, υπήρχε διαθέσιμο πλήθος αποβατικών μέσων και γύρω στα 1.300 αεροπλάνα.  Η Ιταλική Ανώτατη Διοίκηση πρότεινε στους Γερμανούς η επιχείρηση να αναληφθεί το συντομότερο.  Όμως ο Ρόμμελ, αν και αντιλαμβάνονταν τη στρατηγική σημασία της νήσου, ζήτησε η επιχείρηση αυτή να πραγματοποιηθεί μόνο αφού τελειώσει η προετοιμαζόμενη τελική επίθεση κατά των Βρετανών στη Βόρειο Αφρική.  Φοβόταν ότι αν αυτή η τελευταία καθυστερούσε οι Βρετανοί θα ενισχύονταν γρήγορα και ότι η απασχόληση της Αεροπορίας στη Μάλτα θα ήταν σε βάρος των επιχειρήσεων της Κυρηναϊκής.  Υπολόγιζε εξάλλου ότι μέσα σε μια βδομάδα θα έσπαζε τη βρετανική αντίσταση και θα χρειάζονταν άλλη μια βδομάδα για να εκμεταλλευτεί τα αποτελέσματα.  Έτσι συμφωνήθηκε η επιχείρηση κατάληψης της Μάλτας να μετατεθεί στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου 1942.

Όμως ο Χίτλερ που ρύθμιζε τις τύχες του αγώνα που διεξήγαγε ο Άξονας έκρινε διαφορετικά.  Δεν αντιλαμβάνονταν τη σημασία κυριαρχίας στη Μεσόγειο για την όλη εξέλιξη των πολεμικών επιχειρήσεων και ότι για να την αποκτήσει βασικό στοιχείο ήταν η κατοχή της Μάλτας.  Έτσι απέσυρε σημαντικό τμήμα των γερμανικών αεροπορικών δυνάμεων στο ρωσικό μέτωπο.  Οι υπόλοιπες που παρέμειναν στη Σικελία άρχισαν να μετασταθμεύουν στη Κυρηναϊκή από το τέλος Απριλίου.  Ήταν ένα μοιραίο λάθος για τον Άξονα.

Από τον Μάιο του 1942 και με την άφιξη στη Μεσόγειο των πρώτων αμερικανικών αεροπορικών δυνάμεων οι Σύμμαχοι άρχισαν να ξανακερδίζουν την υπεροπλία στον αέρα.  Δυο φορές μέσα στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Μαΐου στάλθηκαν από αεροπλανοφόρα στη Μάλτα σημαντικός αριθμός καταδιωκτικών.  Η ενίσχυση των αεροπορικών δυνάμεων της νήσου είχε σύντομα σημαντικό αντίκτυπο στις μεταφορές του Άξονα.

Συγχρόνως η Βρετανική ναρκοθέτιδα HMS WELSHMAN κατόρθωσε να διαφύγει την επαγρύπνηση των εχθρικών ναυτικών και αεροπορικών δυνάμεων και να μεταφέρει στη Μάλτα πυρομαχικά. Όμως, απόπειρα αποστολής εφοδίων από την Αλεξάνδρεια με 5 αντιτορπιλικά τη νύχτα της 11^ης Μαΐου απέτυχε τελείως και με σοβαρές απώλειες.

Τα αντιτορπιλικά εντοπίστηκαν από την εχθρική αεροπορία νότια της Κρήτης και μπρος στον κίνδυνο να βρεθούν αντιμέτωπα πολύ ισχυρότερων ναυτικών δυνάμεων του εχθρού  ανέστρεψαν πορεία προς Αλεξάνδρεια.  Κατά την επιστροφή τους 3 από αυτά βυθίστηκαν από γερμανικά αεροπλάνα που προέρχονταν από την Κυρηναϊκή.

Από την άλλη πλευρά, οι Ιταλοί έχασαν τον Απρίλιο του 1942 το εύδρομο RN BANDE NERE που βυθίστηκε από βρετανικό υποβρύχιο ενώ έπλεε από τη Μεσσήνη στη La Spezia για επισκευές.

Γύρω στα μέσα Μαΐου επαναλήφθηκε απόπειρα των ιταλικών μέσων εφόδου κατά του λιμανιού της Αλεξάνδρειας, αλλά απέτυχε.  Την ίδια τύχη είχε μετά από δίμηνο ανάλογη απόπειρα κατά του λιμανιού της Χάιφας, καθώς εχθρικό αντιτορπιλικό βύθισε το υποβρύχιο που μετέφερε αυτά τα μέσα εφόδου.

Αυτές οι τολμηρές απόπειρες είχαν γίνει πια πολύ πιο δύσκολες διότι οι Βρετανοί είχαν πάρει τα επιβαλλόμενα αντίμετρα.»