«Όπως αναφέραμε,  στο ξεκίνημα του 1942 η κατάσταση στη θάλασσα και τον αέρα στη Μεσόγειο ήταν πολύ δυσάρεστη για τους Βρετανούς, καθώς ο Άξονας διέθετε σαφή υπεροπλία.  Η Μάλτα δέχονταν πλήγματα που σύντομα κατέστησαν σχεδόν αδύνατη τη δράση των εκεί ναυτικών δυνάμεων.

Αντίθετα, στη στεριά η επίθεση της 8^ης Βρετανικής Στρατιάς εξελίσσονταν καλά.  Τον Δεκέμβριο είχαν καταληφθεί τα λιμάνια της Ντέρνα και της Βεγγάζης. Η συνέχιση όμως της προέλασης εξαρτιόταν από την μεταφορά δια θαλάσσης μεγάλων ποσοτήτων εφοδίων από την Αλεξάνδρεια, ιδιαίτερα υγρών καυσίμων,  και σ’ αυτήν την οδό τα εχθρικά υποβρύχια ανάπτυσσαν μεγάλη δράση προκαλώντας σημαντικές απώλειες, αν και τα ίδια είχαν επίσης αρκετές.

Ήταν συγχρόνως επιβεβλημένο  να παρεμποδιστεί κατά το δυνατόν ο ανεφοδιασμός των στρατευμάτων του Άξονα και εφόσον ο Στόλος της Αλεξάνδρειας ήταν πια σε αδυναμία να φέρει αποτελεσματικά σε πέρας αυτό το έργο, θα έπρεπε να το αναλάβει η Αεροπορία που και αυτή όμως δεν είχε επαρκείς δυνάμεις.

Έτσι, 2 Ιταλικές νηοπομπές που απέπλευσαν την 3^η Ιανουαρίου 1942 έφθασαν στην Τρίπολη χωρίς καμιά απολύτως ενόχληση από τους Βρετανούς.  Μάλιστα οι Ιταλοί, που δεν είχαν ακόμα σαφείς πληροφορίες για τα αποτελέσματα της επίθεσης στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας [βλέπε: «Η Ιταλική επίθεση στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας» ] και αγνοούσαν και τη βύθιση του θωρηκτού HMS BARHAM (Το Γερμανικό υποβρύχιο που το είχε βυθίσει είχε αναφέρει τη βύθιση εύδρομου), είχαν διαθέσει μεγάλη δύναμη κάλυψης που περιλάμβανε και 3 θωρηκτά.

HMS BARHAM

Οι νηοπομπές δεν είχαν εντοπιστεί από την Βρετανική αναγνώριση διότι εκείνη τη στιγμή υπήρχε στη Μάλτα μόνο ένα αναγνωριστικό χρησιμοποιήσιμο.

Ενώ όμως οι Ιταλοί ήταν απασχολημένοι με την πιο πάνω επιχείρηση, οι Βρετανοί κατόρθωσαν να συνοδεύσουν με ασφάλεια στη Μάλτα ένα πετρελαιοφόρο και να μεταφέρουν από εκεί ένα άλλο κενό.  Επίσης, στα μέσα Ιανουαρίου, έστειλαν νηοπομπή 4 πλοίων με συνοδεία ελαφρών δυνάμεων, από τα οποία τα 3 έφθασαν με ασφάλεια.  Το ένα βυθίστηκε από Γερμανικό αεροσκάφος και Γερμανικό υποβρύχιο βύθισε ένα από τα συνοδά αντιτορπιλικά.  Η ασφαλής άφιξη των περισσότερων πλοίων ανεφοδιασμού πέτυχε διότι αυτή τη φορά ιδιαίτερα η αεροπορική αναγνώριση και δίωξη από την Κυρηναϊκή και τη Μάλτα είχαν λειτουργήσει καλά.

Από τη στιγμή όμως που άρχισε η αντεπίθεση του Άξονα στη Λιβύη στις 21 Ιανουαρίου 1942 και τα προχωρημένα αεροδρόμια των Βρετανών έπεσαν στα χέρια του εχθρού, ο ανεφοδιασμός της Μάλτας έγινε εξαιρετικά δύσκολος.

Όμως, επειδή επιβάλλονταν η συνέχιση του ανεφοδιασμού της Μάλτας παρ’ όλους τους κινδύνους που η επιχείρηση αυτή παρουσίαζε, στις 12 Φεβρουαρίου 1942 επιχειρήθηκε η αποστολή από την Αλεξάνδρεια 3 πλοίων με την συνοδεία ενός αντιαεροπορικού εύδρομου και 7 αντιτορπιλικών και με καλύπτουσα δύναμη από 3 εύδρομα και 8 αντιτορπιλικά.  Κανένα όμως από τα πλοία ανεφοδιασμού έφθασε στον προορισμό του.  Το ένα που χτυπήθηκε από τον αέρα την 13^η Φεβρουαρίου στάλθηκε στο Τομπρούκ και τα άλλα 2 βυθίστηκαν αργότερα επίσης από αεροπορικές επιθέσεις.   Το μόνο που πέτυχαν οι Βρετανοί ήταν να συνοδεύσουν με ασφάλεια 4 κενά πλοία από την Μάλτα στην Αλεξάνδρεια.

Αντίθετα, από τα μέσα του Ιανουαρίου η οδός της Λιβύης ήταν ανοιχτή για τους Ιταλούς και παρέμεινε ανοιχτή μέχρι το τέλος Απριλίου 1942, οπότε η Γερμανική Αεροπορία άρχισε και πάλι να αποσύρεται στο ρωσικό μέτωπο.  Κατά την περίοδο αυτή μεταφέρθηκαν μεγάλες ποσότητες εφοδίων με πολύ μικρές απώλειες.  Έτσι, τον Ιανουάριο μεταφέρθηκαν γύρω στους 66.000 τόνους εφοδίων και υγρών καυσίμων χωρίς απώλειες και τον Φεβρουάριο και Μάρτιο συνολικά γύρω στους 107.000 τόνους με απώλειες μόνο 9%, που κυρίως οφείλονταν στα υποβρύχια.  Κατά τον Απρίλιο, οπότε η Μάλτα είχε σχεδόν εξουδετερωθεί, οι νηοπομπές στέλνονταν με συνοδεία μόνο1-2 αντιτορπιλικών και μπορούσαν να διέρχονται ανενόχλητες σε απόσταση 50 μόλις μιλίων από τη νήσο.  Τον μήνα αυτόν μεταφέρθηκαν 150.000 τόνοι με απώλειες μόνο 1%.  Από τον Μάιο όμως του 1942, οπότε η Μάλτα είχε αρχίσει να ενισχύεται, οι ποσότητες που μεταφέρθηκαν περιορίστηκαν στους 86.000 τόνους και οι απώλειες έφθασαν το 7,2%.

Τον Μάρτιο του 1942, κατά τη διάρκεια μιας από τις εξόδους  των ναυτικών δυνάμεων της Αλεξάνδρειας για προσβολή Ιταλικών νηοπομπών βυθίστηκε από υποβρύχιο το εύδρομο HMS NAIAD.

HMS NAIAD

Το πρώτο τρίμηνο του 1942 τα Βρετανικά υποβρύχια είχαν αρκετές επιτυχίες.  Βύθισαν 6 εχθρικά υποβρύχια, 1 αντιτορπιλικό και 16 εμπορικά και προκάλεσαν βλάβες σε άλλα.  Πέτυχαν όμως τα αποτελέσματα αυτά με μεγάλες θυσίες, διότι κατά την περίοδο από την κήρυξη του πολέμου από την Ιταλία μέχρι το τέλος Μαρτίου 1942 χάθηκαν στην Μεσόγειο 20 Βρετανικά υποβρύχια.»