«Μετά την έναρξη της επίθεσης της 8^ης Βρετανικής Στρατιάς στις 18 Νοεμβρίου, 1941, οι ανάγκες ανεφοδιασμού της Λιβύης από την Ιταλία έγιναν ακόμα πιο επιτακτικές και μάλιστα μετά την καταστροφή μιας μεγάλης νηοπομπής [βλέπε : Ο ανεφοδιασμός της Λιβύης – Μέρος Α].  Χρησιμοποιήθηκαν λοιπόν για τις μεταφορές εφοδίων κάθε είδους πλοία, ακόμα και εύδρομα μετέφεραν βυτία βενζίνης τοποθετημένα στο κατάστρωμα, παρά τους μεγάλους κινδύνους που θα διέτρεχαν σε περίπτωση εχθρικής συνάντησης.

Το βράδυ της 20^ης Νοεμβρίου απέπλευσαν για τη Λιβύη συγχρόνως 4 νηοπομπές, οι 2 σπουδαιότερες από την Νεάπολη και οι υπόλοιπες από το Ναυαρίνο και τον Τάραντα, ενώ με μεμονωμένο εύδρομο έστελναν υγρά καύσιμα.  Για τις νηοπομπές που αναχώρησαν από την Νεάπολη και που περιλάμβαναν συνολικά 4 μεγάλα εμπορικά διατέθηκε ισχυρή προστασία από 5 εύδρομα και 7 συνοδά, ενώ για τις άλλες 2 που αποτελούνταν από 3 συνολικά πλοία διατέθηκαν ως συνοδεία μόνο 3 αντιτορπιλικά, καθώς δεν υπήρχαν άλλα διαθέσιμα.

Από τη νύχτα της 21^ης Νοεμβρίου, οι 2 νηοπομπές από την Νεάπολη που είχαν συνενωθεί σε ενιαίο σχηματισμό εντοπίστηκαν από την εχθρική αναγνώριση  και άρχισαν εναντίον τους σφοδρές νυχτερινές αεροπορικές επιθέσεις κατά τις οποίες χτυπήθηκαν καίρια με εναέριες τορπίλες τα εύδρομα RN TRIESTE και RN DUCA DEGLI ABRUZZI.

 Παρά το μέγεθος όμως των βλαβών και τις συνεχείς επιθέσεις της εχθρικής αεροπορίας κατά των πλοίων που είχαν πληγεί, αυτά κατάφεραν να πλεύσουν με μικρή ταχύτητα στη Μεσσήνη.

Στο μεταξύ είχε ληφθεί η πληροφορία ότι και η δύναμη «Κ» της Μάλτας κατευθύνονταν προς το πεδίο της μάχης.  Επειδή όμως για τη προστασία της νηοπομπής είχαν απομείνει μόνο 2 εύδρομα, διότι τμήμα της δύναμης είχε διατεθεί για την υποστήριξη του RN DUCA DEGLI ABRUZZI που κινδύνευε, η Supermarina διέταξε τη νηοπομπή να αναστρέψει πορεία προς Τάραντα.

Όμως, η απασχόληση των Βρετανών με τις νηοπομπές της Νεάπολης επέτρεψε στα 3 πλοία των άλλων 2 νηοπομπών καθώς και στο εύδρομο με το φορτίο υγρών καυσίμων να φθάσουν ανενόχλητα στη Βεγγάζη.  Πάντως, το σπουδαιότερο τμήμα της αποστολής δεν κατόρθωσε να φθάσει στον προορισμό του και το Ιταλικό Ναυτικό στερήθηκε 2 εύδρομα για μερικούς μήνες.

Μετά από αυτές τις τελευταίες καταστροφές οι Ιταλοί αποφάσισαν να κατανέμουν τα πλοία ανεφοδιασμού της Λιβύης σε ακόμα περισσότερες μικρές νηοπομπές από 1-2 πλοία, που να πλέουν συγχρόνως αλλά να είναι πολύ διεσπαρμένες.  Παράλληλα όμως, και ο Αρχηγός του Βρετανικού Στόλου της Μεσογείου αποφάσισε, παρά την εξαιρετική απασχόληση των πλοίων με τον ανεφοδιασμό από θάλασσα των στρατευμάτων που πολεμούσαν στη Λιβύη και την υποστήριξη των επιχειρήσεων με το πυροβολικό τους, να διατίθενται και από την Αλεξάνδρεια δυνάμεις εύδρομων και αντιτορπιλικών για διενέργεια επιδρομών κατά των Ιταλικών μεταφορών.

Έτσι, την 24^η Νοεμβρίου 1941, βρίσκονταν εν πλω διάφορες Ιταλικές νηοπομπές με την πιο πάνω μορφή.  Αυτές οι κινήσεις έγιναν αντιληπτές από τη Βρετανική αναγνώριση και το βράδυ της ίδιας ημέρας απέπλευσε από τη Μάλτα η δύναμη «Κ» για διενέργεια σάρωσης.  Την αυγή της επομένης η δύναμη αυτή εντοπίστηκε από Ιταλικό υποβρύχιο και τότε όλες οι νηοπομπές διατάχθηκαν να αλλάξουν πορεία.  Μια όμως από αυτές δεν έλαβε τη διαταγή και αιφνίδια βρέθηκε μπρος στο εύδρομο HMS PENELOPE και σε 1 αντιτορπιλικό.  Τη νηοπομπή αποτελούσαν 2 πλοία που συνόδευαν 2 μικρά αντιτορπιλικά..  Τα συνοδά επιτέθηκαν με τορπίλες κατά της Βρετανικής δύναμης, αλλά η επίθεσή τους ήταν ανεπιτυχής.  Οι Βρετανοί βύθισαν τα 2 εμπορικά, ενώ τα συνοδά διέφυγαν. Όμως, η επιχείρηση αυτή προκάλεσε έμμεσα και στους Βρετανούς μια σοβαρή απώλεια.

Αμέσως μόλις εντοπίστηκαν οι πιο πάνω νηοπομπές, στάλθηκε από την Αλεξάνδρεια δύναμη εύδρομων και αντιτορπιλικών για να τις συναντήσει.  Η δύναμη αυτή τελικά δεν συνάντησε τίποτε.  Συγχρόνως είχε αποπλεύσει και η κύρια δύναμη με 3 θωρηκτά και 8 αντιτορπιλικά για να καλύψει τις ελαφρές δυνάμεις σε περίπτωση εξόδου του εχθρικού Στόλου μάχης.  Το απόγευμα της 25^ης Νοεμβρίου και ενώ τα Βρετανικά θωρηκτά περιπολούσαν μεταξύ Κρήτης και Κυρηναϊκής, ένα Γερμανικό υποβρύχιο MS BARHAM έβαλε με επιτυχία 3 τορπίλες κατά του θωρηκτού HMS BARHAM. Το πλοίο βυθίστηκε μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας και μαζί του χάθηκαν ο Κυβερνήτης, 55 αξιωματικοί και 806 άνδρες.  Μεταξύ των 450 που διασώθηκαν ήταν και ο Αντιναύαρχος Wippel.  Το υποβρύχιο έβαλε τις τορπίλες του από θέση περί τα 200 μέτρα από την πλώρη του αμέσως επόμενου θωρηκτού HMS VALIANT και ο Ναύαρχος Cunningham δίκαια χαρακτηρίζει την ενέργειά του ως πολύ τολμηρή και λαμπρή.

Την 29^η Νοεμβρίου 1941 επαναλήφθηκε η επιχείρηση της σύγχρονης αποστολής στη Βεγγάζη 6 πλοίων ανεφοδιασμού που είχαν κατανεμηθεί σε 5 ομάδες. Το ένα έπλευσε χωρίς συνοδεία και τα υπόλοιπα συνοδεύονταν από 1-2 αντιτορπιλικά.  Για την κάλυψή τους περιπολούσε στην Κεντρική Μεσόγειο δύναμη από 3 εύδρομα και 3 αντιτορπιλικά, ενώ άλλη που αποτελούσαν το θωρηκτό RN DUILIO, 1 εύδρομο και 6 αντιτορπιλικά είχε αποπλεύσει από τον Τάραντα για κάθε ενδεχόμενο.  Παρά τα μέτρα αυτά και αυτή επιχείρηση υπήρξε καταστρεπτική.

Αμέσως μετά τον απόπλου του από το Ναυαρίνο, ένα πετρελαιοφόρο εντοπίστηκε από τη Βρετανική αεροπορία, υπέστη ζημιές από βομβαρδισμό και αναγκάστηκε να αναστρέψει πορεία.  Από τα υπόλοιπα 5, μόνο το ένα έφθασε τελικά στον προορισμό του.  Δυο βυθίστηκαν και ένα υπέστη βλάβες που το ανάγκασαν να καταπλεύσει στο Αργοστόλι, μετά από εκδήλωση αεροπορικών επιθέσεων.

Η δύναμη «Κ» της Μάλτας, που είχε ενισχυθεί με τα εύδρομα HMS AJAX και HMS NEPTUNE και με 2 αντιτορπιλικά κι έτσι διέθετε 4 εύδρομα,  βύθισε ένα από τα εμπορικά και το αντιτορπιλικό RN DA MOSTO, τη στιγμή που αυτό ήταν απασχολημένο με τη διάσωση ναυαγών ενός των εμπορικών που είχε βυθίσει η αεροπορία.  Αυτό το αντιτορπιλικό, για το οποίο εκφράζει τον θαυμασμό του και RN DA MOSTO ο Ναύαρχος Cunningham, βρέθηκε μπρος σε πολύ υπέρτερες δυνάμεις, προέβαλε γενναία αντίσταση και αφού εξάντλησε του τις τορπίλες του εξακολουθούσε να βάλει με τα πυροβόλα του μέχρι τη στιγμή που εξαφανίστηκε κάτω από το νερό.

Τότε, τα Βρετανικά πλοία πέρασαν αργά σε γραμμή παραγωγής πάνω από τη περιοχή που βυθίστηκε και απένειμαν στρατιωτικές τιμές στον αντίπαλο του οποίου τη στάση εκτίμησαν.

Ο Νοέμβριος του 1941 υπήρξε πολύ κρίσιμος για τους Ιταλούς.  Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, από τα εφόδια που είχαν αποσταλεί στη Λιβύη χάθηκε το 62%.  Μέσα σε 20 ημέρες βυθίστηκαν 13 φορτηγά και 3 αντιτορπιλικά και έπαθαν βλάβες 2 εύδρομα και διάφορα άλλα πλοία.

Είχε γίνει εμφανές ότι η εξασφάλιση του ανεφοδιασμού της Λιβύης από τους Ιταλούς δεν ήταν δυνατή αν δεν εξουδετερώνονταν η αεροπορική δύναμη της Μάλτας, διότι ιδιαίτερα τη νύχτα τα Ιταλικά πλοία ήταν ανίσχυρα απέναντί της.  Αναγκάστηκε λοιπόν ο Μουσολίνι να προσφύγει και πάλι στον Χίτλερ και να ζητήσει τη βοήθεια της Γερμανικής Αεροπορίας, που εμφανίστηκε και πάλι στη Μεσόγειο τον Δεκέμβριο.  Τα αποτελέσματα της παρουσίας της δεν βράδυναν  να γίνουν αισθητά.  Έναντι 50 περίπου αεροπορικών επιθέσεων κατά της Μάλτας τον Οκτώβριο, κατά τον Δεκέμβριο πραγματοποιήθηκαν 175 και ξεπέρασαν τις 275 τον Ιανουάριο του 1942.  Παράλληλα, άρχισαν να μειώνονται και οι Βρετανικές επιθέσεις κατά των γραμμών ανεφοδιασμού του Άξονα στη Βόρεια Αφρική.

Μετά το ξεκίνημα της υποχώρησης προς δυσμάς των δυνάμεων του Άξονα της Λιβύης, απελευθερώθηκε το Τομπρούκ, του οποίου ο ανεφοδιασμός από τη θάλασσα επί 8 μήνες είχε στοιχίσει πολλές απώλειες στον Βρετανικό Στόλο της Μεσογείου.  Κατά τη διάρκεια αυτής της αποστολής είχαν βυθιστεί 27 μικρά πολεμικά πλοία, από τα οποία 2 αντιτορπιλικά και άλλα 27, από τα οποία 7 αντιτορπιλικά είχαν υποστεί βλάβες.

Τη νύχτα της 13-14 Δεκεμβρίου οι Ιταλοί απώλεσαν τα εύδρομα RN DA BARBIANO και RN DA GIUSSANO που μετέφεραν υγρά καύσιμα στη Λιβύη.  Αυτά πλήρη βυτίων βενζίνης που είχαν τοποθετηθεί σε κάθε διαθέσιμη γωνιά βρέθηκαν αιφνίδια, ενώ έπλεαν κοντά στην άκρα Bon, μπρος σε 4 εχθρικά αντιτορπιλικά, τα οποία αντιπλέοντα σε γραμμή παραγωγής από κοντινή απόσταση έπληξαν το κάθε εύδρομο με 3 τορπίλες.  Η βενζίνη αναφλέγει και η μάχη διάρκεσε μόλις δυο λεπτά της ώρας.  Παρά την αποστολή πλοίων για τη διάσωση των επιζώντων, οι απώλειες προσωπικού ξεπέρασαν τους 900, συμπεριλαμβανόμενου και του Ναύαρχου που επέβαινε.

RN DA GIUSSANO

Την ίδια νύχτα είχε αναληφθεί από τους Ιταλούς και μια άλλη επιχείρηση ανεφοδιασμού που είχε εξ ίσου κακό τέλος.  5 πλοία ανεφοδιασμού είχαν κατανεμηθεί σε 3 νηοπομπές που συνοδεύονταν από 8 συνολικά αντιτορπιλικά.  Για καθεμία από τις 2 πιο σημαντικές είχε διατεθεί και προστασία από 1 θωρηκτό και 2 εύδρομων.  Τα 2 μεγάλα θωρηκτά, RN LITTORIO και RN VITTORIO VENETO παρείχαν στρατηγική κάλυψη με προπέτασμα όμως μόνο 4 αντιτορπιλικών, διότι δεν υπήρχαν άλλα διαθέσιμα.

Την ημέρα εκείνη είχε αποπλεύσει από την Αλεξάνδρεια δύναμη εύδρομων και αντιτορπιλικών με εντολή να συνενωθεί τη νύχτα της 14-15 Δεκεμβρίου με τη δύναμη «Κ» της Μάλτας.  Η Supermarina είχε πληροφορηθεί τον απόπλου αυτής της δύναμης από αποκρυπτογράφηση εχθρικών ραδιογραφημάτων, δεν γνώριζε όμως τον τύπο των πλοίων.   Έτσι, με την απλή υπόθεση ότι θα είχε αποπλεύσει και η κύρια δύναμη του Στόλου της Αλεξάνδρειας – ενώ αυτή βρίσκονταν στο ορμητήριο – διατάχθηκαν οι νηοπομπές και όλες οι εν πλω δυνάμεις να αναστρέψουν πορεία, μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση.  Το αποτέλεσμα ήταν ότι όχι μόνο δεν επιτεύχθηκε ο ανεφοδιασμός, αλλά και υπέστησαν ζημιές τα Ιταλικά πλοία.  2 από τα ανεφοδιαστικά, κατά την επιστροφή τους στο Αργοστόλι, συγκρούστηκαν και τέθηκαν προσωρινά εκτός υπηρεσίας. Το θωρηκτό RN VITTORIO VENETO, που χτυπήθηκε με τορπίλη υποβρυχίου κοντά σε μια πυριτιδαποθήκη, κατόρθωσε μεν να πλεύσει στον Τάραντα, αλλά έπαθε ζημιές που θα απαιτούσαν πολλούς μήνες επισκευών και είχε και μεγάλες απώλειες προσωπικού.  Εκτός από αυτά, 2 εμπορικά που έπλεαν να συναντήσουν μεταγενέστερη νηοπομπή βυθίστηκαν από εχθρικά υποβρύχια στον κόλπο του Τάραντα.

Είναι πολύ συζητήσιμο αν ήταν σωστές οι ενέργειες της Ανώτατης Διοίκησης του Ιταλικού Ναυτικού στη περίπτωση αυτή.   Εφόσον οι Ιταλικές δυνάμεις ήταν διασπαρμένες και αγνοούσαν τις ενέργειες του εχθρικού Στόλου μάχης, ίσως η απόφαση όλα τα πλοία να αναστρέψουν πορεία να μην ήταν εσφαλμένη.  Γνώριζαν όμως, από προηγούμενη πείρα, ότι ήταν πολύ απίθανη η παροχή ακριβών πληροφοριών για τη κίνηση του εχθρού από την αεροπορικά αναγνώριση και επομένως υπήρχε πάντα ο κίνδυνος μια από τις ομάδες – στις οποίες είχε κατανεμηθεί ο Ιταλικός Στόλος- να βρεθεί αιφνίδια μπρος σε υπέρτερη δύναμη.  Θα ήταν λοιπόν προτιμότερο όλα τα πλοία να ενταχθούν σε μια μόνο νηοπομπή με πολύ ισχυρή κάλυψη από το σύνολο των δυνάμεων που είχαν διατεθεί, οπότε και αν βρίσκονταν μπρος σ’ ολόκληρο το Στόλο της Αλεξάνδρειας θα διέθεταν σημαντική υπεροπλία απέναντι σ’ αυτόν.

Κατά τη διάρκεια αυτής της επιχείρησης είχαν και οι Βρετανοί μια απώλεια.  Όταν η δύναμη που είχε αποπλεύσει από την Αλεξάνδρεια επέστρεφε στη βάση της, το εύδρομο HMS GALATEA βυθίστηκε από Γερμανικό υποβρύχιο.

HMS GALATEA

Μετά τη Βρετανική προέλαση στη Λιβύη τον Δεκέμβριο του 1941 οι συνθήκες γίνονται ακόμα πιο δυσχερείς για το Ιταλικό Ναυτικό.  Αφού προχώρησε στην εκκένωση από τη θάλασσα των ναυτικών εγκαταστάσεων και του προσωπικού των λιμανιών που είχαν καταληφθεί, όφειλε να εξασφαλίσει με κάθε θυσία τον ανεφοδιασμό των στρατευμάτων του Άξονα  από τα λιμάνια που είχαν απομείνει.  Ξεκίνησε λοιπόν νέα μεγάλη επιχείρηση για την οποία χρησιμοποιήθηκαν όλες οι διαθέσιμες ναυτικές μονάδες και οι Γερμανικές και Ιταλικές αεροπορικές δυνάμεις.

Στις 16 Δεκεμβρίου απέπλευσε από την Νεάπολη  νηοπομπή από 4 μεγάλα πλοία που συνόδευε 8 αντιτορπιλικά.  Νότια από το Στενό της Μεσσήνης υπήρχε δεύτερη γραμμή υποστήριξης με το θωρηκτό RN DUILIO, 3 εύδρομα και 4 αντιτορπιλικά και ακόμα πιο μακριά υπήρχε στρατηγική κάλυψη από τα θωρηκτά RN LITTORIO, RN DORIA, και RN CESARE, 2 εύδρομα και 10 αντιτορπιλικά.  Συγχρόνως όμως βρίσκονταν εν πλω από την παραμονή Βρετανική δύναμη από 3 εύδρομα και  7 αντιτορπιλικά υπό τον Υποναύαρχο Vian, που συνόδευε πετρελαιοφόρο στη Μάλτα.  Το βράδυ της 16^ης απέπλευσαν από την Μάλτα 2 εύδρομα και 6 αντιτορπιλικά για να παραλάβουν το πετρελαιοφόρο από τη δύναμη Vian και να το συνοδεύσουν στον προορισμό του.

Το πρωί της 17^ης η δύναμη Vian εντοπίστηκε από Γερμανικό αεροπλάνο το οποίο εξέλαβε το πετρελαιοφόρο για θωρηκτό και ανέφερε την παρουσία σχηματισμού από 1 θωρηκτό, 2-3 εύδρομα και 12 περίπου αντιτορπιλικών με δυτική πορεία.   Οι Ιταλοί συμπέραναν απ’ αυτή την αναφορά ότι η Βρετανική δύναμη κατευθύνονταν να προσβάλει την Ιταλική νηοπομπή και ενισχύθηκαν στην άποψη αυτή όταν η αεροπορική αναγνώριση ανέφερε και τον απόπλου της δύναμης της Μάλτας.

Ο Αρχηγός του Βρετανικού Στόλου είχε πληροφορηθεί από αναφορές υποβρυχίων την παρουσία κατά τη νύχτα της 16^ης Δεκεμβρίου της κύριας δύναμης του Ιταλικού Στόλου στον κόλπο του Τάραντα.  Όταν έλαβε αυτές τις πληροφορίες  διέταξε την αποστολή από τη Μάλτα κάθε διαθέσιμου πλοίου για την ενίσχυση της δύναμης Vian και έταξε στον Ναύαρχο ως πρωτεύοντα σκοπό την ασφάλεια του πετρελαιοφόρου, μέχρι το βράδυ της 17^ης.  Θα αποσπούσε αυτός τότε το πετρελαιοφόρο για τη Μάλτα και στη συνέχεια θα έπλεε για να προσβάλει με τορπίλες την εχθρική δύναμη.  Τα Βρετανικά θωρηκτά της Αλεξάνδρειας δεν μπορούσαν να λάβουν μέρος στην επιχείρηση διότι δεν υπήρχε διαθέσιμο προπέτασμα αντιτορπιλικών γι αυτά.

Οι δυο Βρετανικές δυνάμεις συνενώθηκαν την αυγή της 17^ης και όλος ο σχηματισμός μαζί με το πετρελαιοφόρο συνέχισε τον πλου δυτικά κάτω από συνεχείς αλλά ανεπιτυχείς αεροπορικούς βομβαρδισμούς.  Η Βρετανική αναγνώριση είχε εντοπίσει την κύρια εχθρική δύναμη, αλλά οι πληροφορίες που είχε δώσει αυτή για τις εχθρικές κινήσεις δεν ήταν ακριβείς και αιφνιδίως ο Ναύαρχος Vian βρέθηκε στις 17:45 μπρος στην ομάδα του RN LITTORIO που παρεμβάλλονταν μεταξύ του ιδίου και του προορισμού του.

Ο επιβαίνων του RN LITTORIO Ναύαρχος Iachino μόλις έλαβε την πρώτη αναφορά σχετικά με τον Βρετανικό σχηματισμό είχε σπεύσει να τον συναντήσει. Τα Ιταλικά πλοία άνοιξαν πυρ από απόσταση 32.000 μέτρων γύρω στις 17:53, όταν είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει.  Αντιμετωπίζοντας με ελαφρές  δυνάμεις τον Ιταλικό Στόλο, ο Ναύαρχος Vian προέβη στη μόνη ενδεδειγμένη ενέργεια.  Διέταξε το πετρελαιοφόρο να πλεύσει ολοταχώς νότια με συνοδεία 2 αντιτορπιλικών και συγχρόνως πλησίασε για να εκτελέσει τορπιλική επίθεση.  Τα Ιταλικά αντεπετέθηκαν, αλλά χωρίς αποτέλεσμα και από τις δυο μεριές.  Κατά την Ιταλική άποψη κατά τη συνάντηση αυτή 2 Βρετανικά αντιτορπιλικά υπέστησαν σημαντικές βλάβες, αλλά από Βρετανικής πλευράς δεν αναφέρεται κάτι σχετικό.

Στη συνέχεια  ο Ναύαρχος Vian έλαβε πορεία προς την Αλεξάνδρεια, ενώ το πετρελαιοφόρο συνοδευόμενο από 1 εύδρομο και από αντιτορπιλικά κατέπλευσε με ασφάλεια στη Μάλτα.

Στο μεταξύ είχε πέσει νύχτα και τα Ιταλικά διέκοψαν το πυρ που είχε διαρκέσει μόνο 10 λεπτά περίπου.   Ο Ναύαρχος Iachino δεν συνέχισε τη δίωξη του Βρετανικού σχηματισμού, αλλά συνέχισε να περιπολεί στη περιοχή για να προσφέρει κάλυψη στην Ιταλική νηοπομπή που ήταν εν πλω.

Και σ’ αυτή την περίπτωση οι Ιταλοί είχαν μεγάλη υπεροχή δυνάμεων.  Μόνο η ομάδα του RN LITTORIO διέθετε 3 θωρηκτά, 2 εύδρομα και 10 αντιτορπιλικά, έναντι 5 εύδρομων και 13 αντιτορπιλικών των Βρετανών.

Η Ιταλική νηοπομπή έφθασε επίσης με ασφάλεια στον προορισμό της, αν και έξω από το λιμάνι της Τρίπολης δέχτηκε αεροπορικές επιθέσεις.  Έτσι και οι δυο αντίπαλοι πέτυχαν τον πρωτεύοντα αντικειμενικό τους σκοπό, την ασφαλή άφιξη των πλοίων που συνόδευαν.  Εν τούτοις, ούτε οι Ιταλοί επωφελήθηκαν της υπεροχής των δυνάμεών τους για να καταφέρουν σοβαρό πλήγμα στους Βρετανούς, ούτε οι Βρετανοί συνέχισαν τις τορπιλικές τους επιθέσεις.  Σχετικά με αυτό το τελευταίο, που δεν είναι σύμφωνο με το σύνηθες επιθετικό πνεύμα του Βρετανικού Ναυτικού, δεν δίνονται επαρκείς εξηγήσεις.  Πιθανώς, λόγω του περιορισμένου αριθμού αντιτορπιλικών που διέθεταν στη Μεσόγειο και που δεν επέτρεπε ούτε τη διάθεση επαρκούς προπετάσματος για τον Στόλο μάχης, δεν επιθυμούσαν να τα διακινδυνεύσουν πέραν ενός βαθμού.»

Προς το τέλος της επιχείρησης οι Βρετανοί είχαν απώλειες.  Επειδή την 18^η Δεκεμβρίου η αεροπορική αναγνώριση ανέφερε ότι τα Ιταλικά θωρηκτά παρέμεναν στην περιοχή μεταξύ Μάλτας και Βεγγάζης, έκαναν την υπόθεση ότι και οι εχθρικές νηοπομπές είχαν αναστρέψει πορεία και θα είχαν πρόθεση να φθάσουν στην Τρίπολη και Βεγγάζη κατά τη νύχτα.  Έτσι, αφού πρώτα ανεφοδιάστηκαν, απέπλευσαν από τη Μάλτα ολοταχώς 3 εύδρομα με 4 αντιτορπιλικά και κατευθύνθηκαν προς την Τρίπολη.  Όμως, τη νύχτα της 18-19 Δεκεμβρίου και ενώ έπλεαν περί τα 20 μίλια ανατολικά του λιμανιού έπεσαν σε ναρκοπέδιο. Βυθίστηκαν το εύδρομο HMS NEPTUNE και 1 αντιτορπιλικό και το εύδρομο HMS AURORA έπαθε σοβαρές ζημιές.  Έτσι, επειδή και το HMS AJAX βρίσκονταν σε επισκευή,  1 μόνο εύδρομο – το HMS PENELOPE – απέμεινε στη Μάλτα.»

HMS AURORA

HMS NEPTUNE