Βιογραφία
Ο Γρηγόριος Μεζεβίρης γεννήθηκε στον Πειραιά στις 4 Ιανουαρίου 1891. Πατέρας του ήταν ο δικηγόρος Στέφανος Μεζεβίρης, με καταγωγή από τον Στενίμαχο της Ανατολικής Ρωμυλίας και μητέρα του η Κλεαρίστη το γένος Πριμίδη.
Το 1906 εισήχθη στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων και ακολούθησε ναυτική σταδιοδρομία. Στις 28.5.1912 παντρεύτηκε την Μαργαρίτα Ιωάννου Αγελάστου και στις 19.3.1913 γεννήθηκε η κόρη του Αλίκη που στις 27.12.1942 παντρεύτηκε τον Αλέξανδρο Περικλέους Κουκλέλη, οικονομολόγο από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ο Γρηγόριος Μεζεβίρης πέθανε στην Αθήνα στις 23.10.1978.
Εξέλιξη της ναυτικής του
σταδιοδρομίας
Σημαιοφόρος στις 17.7.1910
Ανθυποπλοίαρχος στις 2.6.1913
Υποπλοίαρχος στις 7.2.1915
Πλωτάρχης στις 16.3.1920
Αντιπλοίαρχος στις 20.6.1924
Πλοίαρχος στις 14.2.1934
Υποναύαρχος στις 6.5.1943
Αντιναύαρχος την 1.6.1947
Αποστρατεύτηκε την 1.9.1949 μετά 43 έτη υπηρεσίας στο Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό.
Πλοία και Υπηρεσίες στις οποίες Υπηρέτησε
Ο Γρηγόριος Μεζεβίρης υπηρέτησε σε πολυτάραχες περιόδους:
Timeline
2021
Από τον Μάϊο του 1915 τοποθετήθηκε διαδοχικά αξιωματι- κός πυροβολικού στο θωρηκτό ΛΗΜΝΟΣ, αξιωματικός ηλεκτρισμού στο θωρηκτό ΑΒΕΡΩΦ εκτελών και χρέη αρχιεπιστολέως του Αρχηγού της θωρηκτής Μοίρας
Το 1917 στο Γενικό Επιτελείο Ναυτικού (Γ.Ε.Ν.)
Από τον Ιούλιο του 1910 και κατά τη διάρκεια του Α’ Βαλκανικού Πολέμου στο θωρηκτό ΨΑΡΑ
Από τις 28.1.1913 Ύπαρχος του τορπιλοβόλου ΝΙΚΟΠΟΛΙΣ
Από τον Ιούνιο του 1913 επικεφαλής Ναυτικού Αγήματος στη Μακεδονία κατά τον Ελληνοβουλγάρικο Πόλεμο
Από τον Νοέμβριο του 1913 Ύπαρχος και στη συνέχεια Κυβερνήτης του πρώτου ελληνικού υποβρυχίου ΔΕΛΦΙΝ
Από το 1918 και κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου υπηρέτησε ως Ύπαρχος των αντιτορπιλικών ΛΟΓΧΗ και ΚΕΡΑΥΝΟΣ
Από τον Ιούλιο του 1919 Υποδιοικητής και στην συνέχεια Διοικητής της Τορπιλικής Σχολής
Από τον Σεπτέμβριο του 1920 στη Διεύθυνση Ραδιοτηλε-γραφικής Υπηρεσίας του Ναυτικού (Δ.Ρ.Υ.Ν.) απ’ όπου απεστάλη για σπουδές στην Ανωτέρα Ηλεκτρολογική Σχολή Παρισίων. Επέστρεψε με το δίπλωμα ραδιοηλεκτρολόγου μηχανικού.
Από τον Ιούνιο του 1921 στην Δ.Ρ.Υ.Ν. ανέλαβε την αναδιοργάνωση του τεχνικού τμήματος και την ίδρυση Σχολών βαθμοφόρων τηλεγραφητών και εξειδικεύσεως μαχίμων υποπλοιάρχων στις οποίες και δίδαξε. Συγχρόνως υπήρξε καθηγητής Ηλεκτρισμού στις Σχολές Ναυτικών Δοκίμων και Ευελπίδων.
Από τον Αύγουστο του 1925 Ναυτικός Ακόλουθος στην Ελληνική Πρεσβεία στο Παρίσι.
Από τον Ιανουάριο του 1930 αναλαμβάνει πάλι Διευθυντής Δ.Ρ.Υ.Ν.
Από τον Μάΐο του 1931 Κυβερνήτης των αντιτορπιλικών ΛΕΩΝ και ΥΔΡΑ και συγχρόνως Διοικητής Στολίσκου.
Από τον Φεβρουάριο του 1934 Διοικητής της Ναυτικής Σχολής Πολέμου και στη συνέχεια Διευθυντής Τεχνικών Υπηρεσιών του Υπουργείου Ναυτικών.
Από τον Απρίλιο του 1935 Διοικητής Στολίσκου Αντιτορπιλικών.
Από τις αρχές του 1936 Διευθυντής της Γ’ Διεύθυνσης του Γ.Ε.Ν. και πάλι Διοικητής Στολίσκου Αντιτορπιλικών.
Από τον Δεκέμβριο του 1937 ξανά Διοικητής της Ναυτικής ΣχολήςΠολέμου.
Από τον Ιούλιο του 1938 Ανώτερος Διοικητής Παράκτιας Άμυνας.
Από τον Νοέμβριο του 1939 – και καθ’όλη τη διάρκεια του πολέμου στην Ελλάδα – Ανώτερος Διοικητής των 10 αντιτορπιλικών, επιβαίνων του ΒΑΣ.ΓΕΩΡΓΙΟΣ. Μετά τις σοβαρές βλάβες που προξένησε στις 13.4.1941 η επίθεση της γερμανικής αεροπορίας στο ΒΑΣ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ύψωσε το σήμα του στο αντιτορπιλικό ΑΕΤΟΣ και στη συνέχεια στο ΥΔΡΑ.
Στις 22.4.1941 το ΥΔΡΑ ενώ έπλεε στον Σαρωνικό, δέχεται αεροπορική επίθεση από τη γερμανική αεροπορία και βυθίζεται. Ο Μεζεβίρης τραυματίζεται και εισάγεται στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ. Εκεί τον βρίσκει η είσοδος των Γερμανών στην Αθήνα.
Τον Φεβρουάριο του 1943 διέφυγε, μέσω Τουρκίας, στη Μέση Ανατολή όπου προήχθη σε Υποναύαρχο.
Από τον Αύγουστο του 1943 μέχρι και τον Φεβρουάριο του 1944 στο Λονδίνο διαπραγματεύεται με το Βρετανικό Ναυαρχείο τη παραχώρηση νέων πολεμικών πλοίων. Με τις προσπάθειές του παραχωρήθηκαν 5 αντιτορπιλικά και 3 κορβέτες.
Τον Απρίλιο του 1944, στο πλευρό του Ναυάρχου Βούλγαρη, συμμετείχε στη καταστολή της στάσης στην Αλεξάνδρεια και στη συνέχεια αποκαθιστά τη τάξη στα ελληνικά πλοία που ναυλοχούσαν στη Μάλτα.
Από τον Σεπτέμβριο του 1944 τοποθετήθηκε δεύτερο μέλος του Ελληνικού Ναυαρχείου στη Μέση Ανατολή και Υπαρχηγός Γ.Ε.Ν.
Από τον Απρίλιο του 1945 ονομάσθη Ναύαρχος Αρχηγός και Αρχηγός του Γ.Ε.Ν. Τα καθήκοντα αυτά διατήρησε μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου 1947
Από τον Ιούνιο του 1949 με τον βαθμό του Αντιναυάρχου ανέλαβε καθήκοντα Γενικού Επιθεωρητού του Β.Ν.
Αποστρατεύτηκε τον Σεπτέμβριο του 1949
Μετά την αποστρατεία
- Ασχολήθηκε με τον επιστημονικό κλάδο και την άλλη ειδικότητά του, του ραδιοηλεκτρολόγου μηχανικού. Για μια οκταετία υπήρξε Τεχνικός Σύμβουλος του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας. Συνέταξε σειρά μελετών για τη τεχνική ανάπτυξη της Eλληνικής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης.
- Έγραψε πέντε συγγράμματα σχετικά με τη ναυτική στρατηγική, τα νέα όπλα και τις ναυτικές επιχειρήσεις του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και υπήρξε τακτικός συνεργάτης της εφημερίδας ΕΣΤΙΑ σε θέματα ναυτικά, αεροπορικά και γενικής στρατηγικής.
- Υπήρξε εξωτερικός Καθηγητής της ναυτικής στρατηγικής στη Σχολή Εθνικής Αμυνας και στη Ναυτική Σχολή Πολέμου
Σήματα και Ευαρέσκειες
