Ο Γρηγόριος Μεζεβίρης διηγείται:

«Τον Σεπτέμβριο του 1932 με τη λήξη της τετραετίας προκηρύχτηκαν βουλευτικές εκλογές.  Η κατακραυγή που είχε προκληθεί από την αντιπολίτευση κατά της Κυβέρνησης δημιουργούσε την εντύπωση ότι κατά πάσα πιθανότητα ο λαός δεν θα ανανέωνε την εμπιστοσύνη του σε αυτή.  Από την αρχή του καλοκαιριού κυκλοφορούσε εξ’ άλλου η φήμες ύπαρξης Στρατιωτικού Συνδέσμου που είχε συσταθεί με πρωτοβουλία ακραίων δημοκρατικών στρατιωτικών που θεωρούσαν ότι αν καταψηφιστεί το κόμμα των Φιλελευθέρων που κυβερνούσε θα ακολουθούσε ανατροπή της Δημοκρατίας.

Κυβερνήτης στο α/τ «ΛΕΩΝ» και Διοικητής Στολίσκου αντιτορπιλικών

Προς το μέσα του καλοκαιριού, στο όρμο του Φαλήρου, ο Αρχηγός του Στόλου κάλεσε τους κυβερνήτες των πλοίων τους ανακοίνωσε τις φήμες αυτές και τους γνώρισε την απόφασή του ο Στόλος να παραμείνει μακριά από κάθε ανάμειξη σε τέτοιες ενέργειες και να συνεχίσει εντατικά το έργο του.  Συνέστησε μάλιστα προληπτικά για κάθε ενδεχόμενο οι κυβερνήτες να διανυκτερεύουν ένδον.  Με πραγματική ανακούφιση άκουσα αυτές τις ανακοινώσεις τις τόσο σύμφωνες με τις προσωπικές μου αντιλήψεις και έσπευσα να διαβεβαιώσω γι αυτό τον Αρχηγό.

Από τότε οι ασκήσεις συνεχίστηκαν κανονικά και ανεπηρέαστες από την πολιτική κατάσταση.  Πριν όμως τελειώσει η εβδομάδα διασκορπισμού των πλοίων αυτά διατάσσονταν να συγκεντρωθούν επειγόντως στη Σύρο, όπου βρίσκονταν η αρχηγίδα, το θωρηκτό «ΑΒΕΡΩΦ».  Κατά τη δεξίωση επί του «ΑΒΕΡΩΦ» που δόθηκε το βράδυ του κατάπλου στη Σύρο, ο Αρχηγός μου ζήτησε να παραμείνω μετά την αποχώρηση των καλεσμένων για να μου μιλήσει ιδιαιτέρως.  Άκουσα τότε κατάπληκτος ότι  σύμφωνα με υπάρχουσες πληροφορίες οι βασιλόφρονες και άλλοι αντιπολιτευόμενοι είχαν την πρόθεση με κίνημα να ανατρέψουν την Κυβέρνηση.  Επειδή σε τέτοια περίπτωση ο Στόλος θα αντιδρούσε με τα όπλα και αυτό πιθανώς να με έφερνε σε δύσκολη θέση λόγω των πολιτικών μου φρονημάτων, θα ήταν προτιμότερο οικειοθελώς να απομακρυνθώ από τον Στόλο για κάποιο διάστημα.  Αυτά τα λόγια μου φάνηκαν πολύ περίεργα. Η αντιπολίτευση δεν είχε κανένα λόγο να προχωρήσει σε επαναστατικές ενέργειες παραμονές εκλογών, από τις οποίες περίμενε να καταλάβει την αρχή με νόμιμο τρόπο.  Αν υπήρχαν κίνδυνοι ανωμαλιών αυτές μπορούσαν μόνο να προέλθουν από την παράνομη οργάνωση του Στρατιωτικού Συνδέσμου που απέβλεπε όμως στους ακριβώς αντίθετους σκοπούς.  Το πιο εκπληκτικό όμως ήταν ότι ο Αρχηγός του Στόλου για πρώτη φόρα έμοιαζε να αμφιβάλλει για τη νομιμοφροσύνη μου ενώ κατά την μακρά μας συνυπηρεσία την τελευταία δεκαπενταετία και σε περιστάσεις πολύ σοβαρότερες μου είχε πάντα δείξει απόλυτη εμπιστοσύνη.  Απέδωσα τότε  αυτό σε κακές εισηγήσεις του άμεσου περιβάλλοντός του, όπως όμως αργότερα πληροφορήθηκα είχαν πολύ επιδράσει και σχετικές υποδείξεις του Υπουργείου. Έσπευσα να απαντήσω ότι θεωρούσα τελείως αβάσιμες τις φήμες περί κινήματος της αντιπολίτευσης και εν πάση περιπτώσει θα έκανα όπως πάντοτε το καθήκον μου και απορούσα γιατί εκφράζονταν αμφιβολίες γι αυτό.  Πρόσθεσα ότι οπωσδήποτε δεν ήμουν διατεθειμένος να ζητήσω με δική μου πρωτοβουλία την απομάκρυνσή μου από τον Στόλο, αλλά αν τυχόν δημιουργούνταν για μένα ζήτημα συνείδησης θα το ανέφερα με κάθε ειλικρίνεια στον Αρχηγό. Ο Αρχηγός δεν επέμεινε στην πρότασή του μετά από αυτήν την απάντηση και το ζήτημα θεωρήθηκε προσωρινά λήξαν.  Πριν από μένα είχε κληθεί ο κυβερνήτης του α/τ «ΠΑΝΘΗΡ» στον οποίον φαίνεται λέχθηκαν τα ανάλογα διότι αποχώρησε σε άδεια αντικατασταθείς αμέσως από αξιωματικό προσκείμενο στην παράταξη που κυβερνούσε.

Ο Στόλος κατάπλευσε στη συνέχεια στους Πεταλιούς όπου και βρέθηκε την ημέρα των εκλογών.  Όσο πλησίαζε η ημέρα των εκλογών ορισμένοι αξιωματικοί αναμιγνύονταν όλο και περισσότερο στην πολιτική. Μερικοί κυβερνήτες δήλωναν απροκάλυπτα ότι αν το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν δυσμενές για την Κυβέρνηση, αυτή δεν θα παρέδιδε την αρχή και άφηναν να εννοηθεί ότι θα στέκονταν στο πλευρό της.  Εγώ, αντιθέτως, δεν έκρυβα ότι δεν είχα την πρόθεση να πάρω μέρος σε ενέργεια που θα παρεμπόδιζε την εκδήλωση της ελεύθερης βούλησης του λαού και όλοι στον Στόλο γνώριζαν ότι οι άνδρες του α/τ «ΛΕΩΝ» θα με ακολουθούσαν όλοι σαν ένας άνθρωπος.

Στο θ/κ «ΑΒΕΡΩΦ», του οποίου ο κυβερνήτης φαίνονταν ότι πρόσκειται στον Σύνδεσμο, μερικοί κατώτεροι αξιωματικοί είχαν πάρει φύλλο πορείας για το Υπουργείο διότι, όπως είχε λεχθεί, δεν είχαν δώσει ικανοποιητική απάντηση σε ερωτήματα που είχε θέσει ο κυβερνήτης.  Την ίδια ημέρα κλήθηκα να παρουσιαστώ στο θ/κ «ΑΒΕΡΩΦ», περιέργως όμως εκεί δεν βρήκα τον Αρχηγό αλλά τον αρχιεπιστολέα του.  Εκείνος μου ανακοίνωσε με εντολή του Αρχηγού ότι ήρθε η στιγμή να πάρω την άδειά μου για την οποία είχε γίνει αναφορά στη Σύρο.  Επανέλαβα ότι δεν έβλεπα κανένα λόγο για να ζητήσω τέτοια άδεια, αλλά αν διατάσσονταν η μετάθεσή μου θα παρέδιδα την υπηρεσία στον αντικαταστάτη μου μόλις λάμβανα τη σχετική διαταγή.  Μόλις επέστρεψα στο πλοίο μου κλήθηκα και πάλι στην αρχηγίδα όπου αυτή τη φορά με περίμενε ο ίδιος ο Αρχηγός ο οποίος μου ζήτησε να τον πληροφορήσω τι συζήτησα με τον αρχιεπιστολέα.  Αφού τον πληροφόρησα μου δήλωσε ότι δεν υπήρχε ζήτημα αντικατάστασής μου, εφόσον ο ίδιος δεν το επιθυμούσα.   Σχημάτισα έτσι την εντύπωση ότι πιθανόν ο αρχιεπιστολέας να είχε υπερβεί την εντολή που του είχε δοθεί.   Πάντως είναι βέβαιο ότι εκείνη τη στιγμή βρίσκονταν στην Ραφήνα ο αντικαταστάτης μου περιμένοντας μέσο για να έρθει στους Πεταλιούς.  Μετά όμως την συνάντησή μου με τον Αρχηγό διατάχθηκε να επιστρέψει στην Αθήνα.

Έτσι, έμεινα και πάλι στη θέση μου.  Με δυσαρέσκεια όμως είδα να αναφέρεται το όνομά μου σε κύριο άρθρο αντιπολιτευόμενης εφημερίδας που καλούσε την Κυβέρνηση να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους μετατέθηκε ο κυβερνήτης του α/τ «ΠΑΝΘΗΡ» και τελούσε υπό μετάθεση ο κυβερνήτης του α/τ «ΛΕΩΝ» και Διοικητής των αντιτορπιλικών.

Μετά τις εκλογές ο Στόλος κατάπλευσε στον Ναύσταθμο και τερματίστηκε μια πραγματική αποδοτική εκπαιδευτική περίοδος που θα είχε αφήσει άριστες αναμνήσεις αν προς το τέλος δεν είχε σημαδευτεί από την συνηθισμένη σε μας ασθένεια των πολιτικών ανωμαλιών.

Μετά το δυσμενές για την Κυβέρνηση αποτέλεσμα των εκλογών, αυτή παραιτήθηκε μετά από λίγες ημέρες και την διακυβέρνηση ανάλαβε το Λαϊκό κόμμα που είχε συγκεντρώσει σχετική πλειοψηφία, χωρίς οι ένοπλες δυνάμεις να αποτολμήσουν κάποια παράνομη ενέργεια.  Με την νέα Κυβέρνηση συνεργάζονταν και δυο δημοκρατικοί πολιτικοί ο Στρατηγός Κονδύλης και ο Ναύαρχος Χατζηκυριάκος, που ανάλαβε και πάλι το Υπουργείο των Ναυτικών.  Η παρουσία αυτών των δυο πολιτικών στην Κυβέρνηση θεωρείτο και εγγύηση ότι δεν θα επιχειρούνταν ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Από το τέλος του Οκτωβρίου του 1932, παράλληλα με τα καθήκοντά μου στον Στόλο, παρακολούθησα για ένα δίμηνο στη Ναυτική Σχολή Πολέμου συμπληρωματικές σπουδές και απόκτησα το πτυχίο του Επιτελούς.

Στο τέλος του 1932 κατέπλευσαν στην Ελλάδα τα δυο πρώτα από τα νέα αντιτορπιλικά που ναυπηγήθηκαν στην Ιταλία, τα α/τ «ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ» και «ΥΔΡΑ».  Στο πρώτο από αυτά επέβαινε και ο Πλοίαρχος Διοικητής των αντιτορπιλικών που είχα προσωρινά αντικαταστήσει κι έτσι περιορίστηκα στα καθήκοντα του κυβερνήτη του α/τ «ΛΕΩΝ».  Ο Διοικητής αυτός παρέμεινε για λίγες μόνο ημέρες και αντικαταστάθηκε στις γενικές μεταβολές που ακολούθησαν.

Ο νέος Υπουργός των Ναυτικών διέλυσε την υπάρχουσα σύνθεση του Στόλου, κατάργησε τη θέση του Αρχηγού του Στόλου και δημιούργησε Στολίσκο αντιτορπιλικών.  Ο Στολίσκος περιελάμβανε όλα τα αντιτορπιλικά από τα οποία όμως μόνο 6 παρέμεναν σε ενέργεια, ανά 2 των τύπων ‘ΥΔΡΑ’, ‘ΛΕΩΝ’ και ‘ΘΥΕΛΛΑ’.  Διοικητής του Στολίσκου τοποθετήθηκε ο Α. Σακελλαρίου, ένας από τους ικανότερους Πλοιάρχους της αντιβενιζελικής παράταξης, που επέβη του «ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ».  Συγχρόνως αντικαταστάθηκαν οι περισσότεροι κυβερνήτες. Σε μένα ανατέθηκε η κυβέρνηση του α/τ «ΥΔΡΑ».

Κυβερνήτης στο α/τ «ΥΔΡΑ»

Υπό διαφορετικές συνθήκες η διενέργεια γενικών μεταβολών με την ευκαιρία της κυβερνητικής μεταβολής θα ήταν τελείως αδικαιολόγητη.  Οι κινήσεις όμως που παρατηρήθηκαν στον Στόλο τις παραμονές των εκλογών κατέστησαν την ενέργεια αυτή επιβαλλόμενο μέτρο πρόνοιας, όπως αποδείχτηκε από τα γεγονότα των αμέσως επόμενων ετών.

Για πρώτη φορά μετά από δεκαετία, οι διοικήσεις στη θάλασσα περιέρχονταν αποκλειστικά σε χέρια ανωτέρων αξιωματικών που θεωρούνταν ότι ανήκουν στην αντιβενιζελική παράταξη.  Ο νέος Διοικητής του Στολίσκου έκρινε σκόπιμο μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του να εκδώσει ημερησία διαταγή με την οποία κατάκρινε τους προκάτοχους του και εξωτερίκευε τη γνώμη του ότι επί εποχής τους τίποτε δεν συντελέστηκε στον Στόλο.  Δυσμενή εντύπωση προκάλεσε η διαταγή αυτή που στρέφονταν κατά αξιωματικών κάτω από τις διαταγές των οποίων και ο ίδιος ο Διοικητής είχε υπηρετήσει μέχρι πρόσφατα.  Είχε απόλυτο δίκιο να κατακρίνει αυστηρά την ανάμειξη των αξιωματικών στην πολιτική, δεν είχε όμως δίκιο να μην αναγνωρίζει το έργο που έγινε στο Ναυτικό τα τελευταία έτη.  Αυτό έθιγε και όλους τους αξιωματικούς που είχαν προϋπηρετήσει στον Στόλο από τους οποίους πολλοί, ιδιαίτερα οι νεώτεροι, υπηρετούσαν ακόμη και  με την πείρα και τις γνώσεις που είχαν αποκτήσει κατά τη διάρκεια των ασκήσεων θα διευκόλυναν το έργο του νέου Διοικητού.  Θεώρησα υποχρέωσή μου να κατατοπίσω τον Διοικητή για τις εντυπώσεις μου αυτές, λόγω του στενού φιλικού μας συνδέσμου.

Κατά την ανάληψη της διοίκησης του α/τ «ΥΔΡΑ» με την ημερησία μου διαταγή καλούσα τους υφιστάμενούς μου να με βοηθήσουν να φέρουμε τη νέα αυτή μονάδα του Στόλου στον ίδιο ζηλευτό βαθμό οργάνωσης και εκπαίδευσης στον οποίον βρίσκονταν και οι προηγούμενες και συνιστούσα για τον σκοπό αυτό να  εργαστούμε με όλες μας τις δυνάμεις με ομόνοια και να μην ασχολούμαστε με θέματα ξένα προς τα στρατιωτικά μας καθήκοντα.

Όταν ανέλαβαν οι νέες διοικήσεις των πλοίων, άρχισε εντατική εργασία για να ετοιμαστούν το ταχύτερο να εκτελέσουν ασκήσεις εν πλω.  Στις 2 νέες μονάδες ιδιαίτερα υπήρχε πολύ δουλειά να γίνει για την οργάνωσή τους, επειδή και το υλικό τους ήταν πολύ διαφορετικό από εκείνο που χρησιμοποιείτο στο Ναυτικό και το έργο δυσκολεύονταν από τις μεταβολές στα επιτελεία που τις είχαν παραλάβει στην Ιταλία.

Πριν όμως συμπληρωθεί μήνας, η Κυβέρνηση ανατράπηκε στη Βουλή και η νέα Κυβέρνηση ακύρωσε τις μεταβολές που είχαν γίνει από την προηγούμενη με βάση την αρχή ότι ο καθένας θα επέστρεφε στη θέση που κατείχε πριν από αυτές.

Κυβερνήτης στο α/τ «ΑΕΤΟΣ»

Η αρχή αυτή δεν τηρήθηκε στην περίπτωσή μου διότι αντί να επανέλθω στο α/τ «ΛΕΩΝ» τοποθετήθηκα κυβερνήτης του α/τ «ΑΕΤΟΣ» που βρίσκονταν σε μακροχρόνιο επισκευή και σε εφεδρεία.  Προφανώς, λόγω της προοπτικής νέων εκλογών, επιδιώχθηκε και πάλι στα ενεργά πλοία να υπηρετούν κυβερνήτες που ήταν απόλυτα αφοσιωμένοι στην Κυβέρνηση.  Και η νέα όμως τοποθέτηση διάρκεσε  μόλις 10 ημέρες, διότι στη συνέχεια διατάχθηκα να παρουσιαστώ στο Υπουργείο για να παρακολουθήσω ως ακροατής τα μαθήματα της νεοσύστατης στο Υπουργείο Αεροπορίας Σχολής Ανωτέρας Αεροπορικής εκπαίδευσης.  Από όσα συνέβησαν κατά τον Μάρτιο του 1933 συμπεραίνω ότι η παρουσία μου δεν ήταν επιθυμητή κατά την ημέρα των εκλογών, ούτε και σε πλοίο ακινητοποιημένου στο Ναύσταθμο.  Για την απότομη και χωρίς κάποια υπηρεσιακή αιτιολογία διακοπή της υπηρεσίας μου στον Στόλο παραπονέθηκα με έγγραφη αναφορά και παρουσίας στον Υπουργό.  Όπως όμως ήταν αναμενόμενο τα παράπονά μου έμειναν χωρίς απάντηση.

Στην Ανωτέρα Αεροπορική Σχολή

Εφόσον βρέθηκα άθελά μου μαθητής, αποφάσισα να επωφεληθώ από αυτή την ευκαιρία που ήταν πολύ χρήσιμη για την γενική επιτελική μόρφωση ενός ανώτερου αξιωματικού.  Η Σχολή αυτή λειτούργησε αρχικά με πολύ ιδιόρρυθμη μορφή. Τυπικά, Διοικητής της Σχολής ήταν ανώτερος αξιωματικός αεροπόρος, συγχρόνως και σπουδαστής. Ουσιαστικά, την διεύθυνση των σπουδών είχαν οι αρχηγοί δυο Αεροπορικών Αποστολών, της Γαλλικής για την στρατιωτική αεροπορία και της Βρετανικής για την ναυτική, που δεν βρίσκονταν όμως και σε πολύ στενή επαφή μεταξύ τους. Με εξαίρεση εμού και ενός Επιτελούς αξιωματικού του Στρατού, οι υπόλοιποι μαθητές ήταν αεροπόροι. Μερικοί από αυτούς έδιναν την εντύπωση ότι η προέλευση και οι προηγούμενες σπουδές τους δεν τους έδιναν επαρκή προσόντα για να παρακολουθήσουν τέτοιου είδους σπουδές.  Πάντως, οι διαλέξεις των δυο ξένων οργανωτών ήταν πολύ ενδιαφέρουσες. Με παρεκάλεσαν και έδωσα επίσης μερικές διαλέξεις επί της ναυτικής τακτικής.

Την επομένη των εκλογών της 5ης Μαρτίου 1933 ξέσπαγε και νέο στρατιωτικό κίνημα υπό τον αρχηγό της Επανάστασης του 1922, Στρατηγό Πλαστήρα, με σκοπό να αντιταχθεί στην ανάληψη της εξουσίας από το Λαϊκό κόμμα που είχε πλειοψηφήσει.  Κάτω από την λαϊκή κατακραυγή το κίνημα γρήγορα φυλλορρόησε και το κόμμα που είχε πλειοψηφήσει ανέλαβε και πάλι την διακυβέρνηση της Χώρας.  Το Υπουργείο των Ναυτικών ανατέθηκε και πάλι στον Ναύαρχο που συνεργάζονταν με το κόμμα.  Η πρώτη του ενέργεια ήταν η επαναφορά στις θέσεις τους των αξιωματικών που τους είχαν  αφαιρεθεί οι διοικήσεις από την Κυβέρνηση που είχε καταψηφιστεί.

Κυβερνήτης του α/τ «ΥΔΡΑ» (ξανά)

Έτσι την 11η Μαρτίου 1933 παραλάμβανα και πάλι κυβερνήτης του α/τ «ΥΔΡΑ».  Όσον αφορά την Ανωτέρα Αεροπορική Σχολή, αυτή διαλύθηκε μετά από ενός μηνός ζωή και δεν ανασυστάθηκε πια.   Η προς στιγμή μόνο επικράτηση του κινήματος δεν έδωσε την ευκαιρία να αναμιχθεί εμφανώς το Ναυτικό.  Λέχθηκε εν τούτοις ότι αρκετά πλοία και ο Ναύσταθμος προσχώρησαν ευθύς αμέσως ή τουλάχιστον δεν έδειξαν διάθεση αντίδρασης κατά του κινήματος.  Το αποτέλεσμα ήταν η πρόωρη διακοπή της σταδιοδρομίας του Πλοιάρχου Λ. Θεοχάρη, Γενικού Διευθυντού του Ναυστάθμου και αρχηγού του Στόλου κατά το προηγούμενο έτος, και ενός Πλοιάρχου που είχε τοποθετηθεί κατά την έκρηξη του κινήματος ως Διοικητής του Στολίσκου των αντιτορπιλικών.  Εξάλλου, ο Υπουργός των Ναυτικών έκρινε μετά από αυτήν τη στασιαστική ενέργεια ότι εκτός από τις κατά θάλασσα και στις υπόλοιπες Ανώτερες Διοικήσεις έπρεπε να τοποθετηθούν μόνο πρόσωπα που απολάμβαναν την απόλυτο εμπιστοσύνη του κυβερνώντος κόμματος.  Ο Στολίσκος των αντιτορπιλικών ξαναβρήκε υπό τον ίδιο Διοικητή  την σύνθεση του Ιανουαρίου του 1933.

Κατά κανόνα η εκπαιδευτική περίοδος του Στόλου άρχιζε τον Ιανουάριο μετά τις γιορτές και διαρκούσε μέχρι τον Οκτώβριο.  Διαιρούνταν σε προοδευτικές φάσεις που άρχιζαν από την προπαίδευση εν όρμω.  Λόγω όμως των γεγονότων που μεσολάβησαν είχε χαθεί σχεδόν ένα δίμηνο εκπαίδευσης και απαιτήθηκε έναρξη των εν πλω ασκήσεων πριν συμπληρωθεί η προπαίδευση.  Κατά την πρώτη αυτή φάση το προσωπικό των δυο νέων αντιτορπιλικών βρήκε πολλές δυσκολίες επειδή δεν είχε του είχε δοθεί ο χρόνος να μάθει καλά το νέο υλικό, αλλά και επειδή ήταν ελαττωματικό. Συνέβαιναν συχνές βλάβες ορισμένων μηχανημάτων που μερικές ήταν πολύ ενοχλητικές, όπως εκείνες στο πηδάλιο του α/τ «ΥΔΡΑ» και μάλιστα σε ώρα ελιγμών του Στολίσκου. Με την πάροδο του χρόνου φάνηκε ότι μερικές από τις βλάβες οφείλονταν στην απειρία του προσωπικού μηχανής και βαθμιαία σταμάτησαν, γι άλλες όμως απαιτήθηκε αντικατάσταση των ελαττωματικών μηχανημάτων.

Ο Διοικητής του Στολίσκου έχοντας ο ίδιος μεγάλη έφεση προς εργασία, γνώριζε να την εμπνέει και στους υφιστάμενους του.  Οι πλόες ήταν συνήθως 24ωρου διάρκειας και διακόπτονταν μόνο για λίγο την ώρα των συσσιτίων.  Έτσι γίνονταν η καλλίτερη δυνατή χρησιμοποίηση των καταναλισκόμενων καυσίμων, συγχρόνως όμως δοκιμάζονταν και η φυσική αντοχή του προσωπικού υπό συνθήκες που προσομοίαζαν τις πολεμικές.  Πολύ αισθητή ήταν η έλλειψη μεγάλου πλοίου που χρησιμοποιείται ως στόχος για τις τορπιλικές επιθέσεις.  Δεν γνωρίζω για ποιους λόγους δεν έλαβαν μέρος στις ασκήσεις το θωρηκτό «ΑΒΕΡΩΦ» ή το ελαφρύ καταδρομικό «ΕΛΛΗ», όπως και στο παρελθόν.  Μάλλον επρόκειτο για ενδοναυτικούς προσωπικούς συνδυασμούς.  Αν ο Διοικητής του Στολίσκου επέβαινε μεγάλου πλοίου θα έπρεπε να φέρει τον τίτλο του Αρχηγού του Στόλου και αυτό θα δημιουργούσε παράπονα διότι ήταν πολύ νέος ως προς την αρχαιότητα. Πιθανώς ανάλογες αφορμές εμπόδισαν και την εκτέλεση το έτος αυτό συνδιασμένων ασκήσεων με τα υποβρύχια, όπως είχε το γίνει την προηγούμενη εκπαιδευτική περίοδο.  Ο Ανώτερος Διοικητής των Υποβρυχίων ανήκε στην αντίθετη πολιτική παράταξη και ήταν ο μόνος που διατήρησε για αρκετό χρόνο τη θέση του και ήταν και αρχαιότερος του Διοικητή του Στολίσκου.  Από αυτά εξαρτιόταν τις εποχές εκείνες η εκπαίδευση του Στόλου!  Αντίθετα, τη χρονιά εκείνη επετεύχθη πολύ καλή συνεργασία με την μικρή ναυτική μας αεροπορία.

Ενώ όμως στον Στολίσκο γίνονταν τόσο καλή εργασία και οι αξιωματικοί ήταν αποκλειστικά αφοσιωμένοι στο έργο τους, ο Διοικητής του προχωρούσε σε μερικές εκδηλώσεις ενδεικτικές και πολιτικών φιλοδοξιών.  Σε γεύμα που δόθηκε προς τιμήν των αξιωματικών στην Αιδηψό, εκφώνησε λόγο υβριστικό πάλι  για τους προκάτοχούς του και υποστήριζε ότι μόνο κατά το ολιγόμηνο διάστημα της διοικήσεώς του είχε δοθεί η ευκαιρία στους υφιστάμενούς του να αποκτήσουν ναυτική εμπειρία.  Ανάλογη ήταν και η φράση του σε ημερήσια διαταγή του «δια τα κακοποιά στίφη των φαύλων ευνοούντων και των φαυλότερων ευνοουμένων».  Ανεξάρτητα πολιτικών φρονημάτων οι λόγοι αυτού του είδους προκαλούσαν την δυσφορία των αξιωματικών που είχαν υπηρετήσει στο Στόλο και έριχναν μια σκιά στη λαμπρή, κατά τ’ άλλα, δουλειά που γίνονταν.

Τον Οκτώβριο του 1933, ένας μικρός αριθμός αξιωματικών προσκληθήκαμε στον Βρετανικό Στόλο που είχε καταπλεύσει στο Φάληρο και παραμείναμε στα Βρετανικά πλοία 5 ημέρες παρακολουθώντας τις ασκήσεις τους εν πλω, μέχρι το Ναυαρίνο.  Είχα επιβιβαστεί σε ένα θωρηκτό που εκτέλεσε πυρά και εκσφενδονίσεις τορπιλών εναντίον άλλου θωρηκτού, με τους ειδικούς για τις ασκήσεις αυτές κώνους κρούσης που καταστρέφονται κατά την πρόσκρουση στο στόχο ενώ η τορπίλη επιπλέει κι έτσι είναι δυνατή η αλιεία της.  Μια όμως τορπίλη δεν επέπλευσε, βυθίστηκε και χάθηκε.  Ο κυβερνήτης του θωρηκτού αντί να στενοχωρηθεί γι αυτό εξέφρασε τη χαρά του διότι η βύθιση της τορπίλης αποτελούσε ασφαλή ένδειξη ότι βρήκε τον στόχο της.  Στο φτωχό μας Ναυτικό η απώλεια μιας τορπίλης θεωρείται μεγάλο ατύχημα!

Η περίοδος από τον Οκτώβριο μέχρι τον Ιανουάριο αφιερώνονταν συνήθως στις επισκευές των πλοίων και αποτελούσε και περίοδο ανάπαυσης του προσωπικού.  Κατά το έτος όμως αυτό, μεταξύ των άλλων οργανωτικών μέτρων του Διοικητή, ανατέθηκε σε Επιτροπή υπό την προεδρία μου η σύνταξη διαφόρων Βιβλίων των νέων αντιτορπιλικών, όπως το Βιβλίο Μάχης και ο Φάκελος Κινητοποιήσεως.  Με εντατική εργασία το έργο περατώθηκε μέσα στην περίοδο αυτή και τα Βιβλία αυτά χρησίμευσαν ως υπόδειγμα για την σύνταξη ομοίων για τα παλαιότερα πλοία, στα οποία υπήρχαν υποτυπώδη μόνο».