Την καταστολή του αντεπαναστατικού κινήματος [βλέπε: Μικρασιατική καταστροφή, Επανάσταση, Αντεπανάσταση] ακολούθησε μακρά ταραχώδης περίοδος κατά την οποία στασιαστικές ενέργειες διαδέχονταν λίγους μήνες σχετικής ηρεμίας.

Ο Γρηγόριος Μεζεβίρης διηγείται:

«Στις εκλογές που προκηρύχθηκαν επιτράπηκε να πολιτευτούν και οι εν ενεργεία στρατιωτικοί.  Μεταξύ αυτών που πολιτεύτηκαν ήταν και ο Διευθυντής μου.  Έτσι, μου ανατέθηκαν προσωρινά τα καθήκοντα του Διευθυντού και μετά από λίγους μήνες τοποθετήθηκα ως οριστικός Διευθυντής της Διεύθυνσης Ραδιοτηλεγραφικής Υπηρεσίας του Ναυτικού (Δ.Ρ.Υ.Ν.).

Διευθυντής της Διεύθυνσης Ραδιοτηλεγραφικής Υπηρεσίας του Ναυτικού (Δ.Ρ.Υ.Ν.)

1924, ο Πλωτάρχης Γρ. Μεζεβίρης και το επιτελείο του στην Δ.Ρ.Υ.Ν.

Η ανάληψη της διοίκησης μιας μεγάλης υπηρεσίας από αξιωματικό με βαθμό πλωτάρχη, αν και πολύ ικανοποιητική εξέλιξη για μένα, είχε και την δυσάρεστη πλευρά της.  Πολλοί από τους ιθύνοντες θεωρούσαν ότι εκείνοι που διευθύνουν την ραδιοτηλεγραφική υπηρεσία έπρεπε να εμπνέουν απόλυτη εμπιστοσύνη από άποψη πολιτικών φρονημάτων και αυτό καθιστούσε τη θέση μου ιδιαίτερα λεπτή.   Μερικά από τα κατώτερα όργανα που είχαν στενές σχέσεις με την Επανάσταση θεωρούσαν ότι είχαν ειδικά προνόμια και συχνά προέβαλλαν προκλητικές αξιώσεις στον τέως Διευθυντή που τις απέρριπτε αμέσως, χωρίς να αποτολμούν να απευθυνθούν πιο πέρα.  Με την αποχώρησή του όμως αποθρασύνθηκαν, διότι νόμιζαν ότι θα πετύχαιναν την επέμβαση υπέρ’ αυτών του Υπουργείου των Ναυτικών.  Και πάλι όμως δεν κατάφερναν τίποτα, αλλά για μένα η υπόθεση αυτή δημιουργούσε μια πρόσθετη πολύ ενοχλητική απασχόληση.

1924, ο Διευθυντής της Δ.Ρ.Υ.Ν. Γρ. Μεζεβίρης με το επιτελείο του στον Βοτανικό

Η ανακήρυξη της Δημοκρατίας τον Μάρτιο του 1924 έφερε νέες αφορμές αναμόχλευσης των πολιτικών παθών και δημιούργησε νέα προβλήματα συνείδησης στους βασιλόφρονες αξιωματικούς που υπηρετούσαν.  Αυτά δεν λύθηκαν δυστυχώς με το δημοψήφισμα που ακολούθησε, διότι ο τρόπος διεξαγωγής του άφηνε πολλές αμφιβολίες για την γνησιότητά του.  Οι μεγάλες λαϊκές μάζες δεν έδειχναν κανένα ενθουσιασμό για το νέο πολίτευμα, ώστε να συμπεραίνεται ότι αυτό ήταν πράγματι αποτέλεσμα της ελεύθερης βούλησης του λαού.  Από την άλλη μεριά όμως δεν υπήρχαν και ενδείξεις για το αντίθετο.  Η αντιβενιζελική παράταξη που αποτελούσε το στήριγμα της Βασιλείας, στερήθηκε και τους πολιτικούς της αρχηγούς, αποθαρρύνθηκε και βρίσκονταν σε αποσύνθεση.  Μέσα σ’ αυτή την αναταραχή, συνέχισα να προσφέρω τις υπηρεσίες μου, όπως και η μεγάλη πλειοψηφία των εν ενεργεία βασιλοφρόνων αξιωματικών.  Αυτό όμως επέβαλλε σε ορισμένες περιπτώσεις και μερικές πολύ σκληρές υποχρεώσεις, όπως και η ακόλουθη:

Είχε διαταχθεί σε κάθε υπηρεσία, την ώρα της επιθεώρησης, το προσωπικό να αφαιρέσει τα στέμματα από τα πηλήκια και στη συνέχεια οι προϊστάμενοι να αναπτύξουν τα αγαθά του δημοκρατικού πολιτεύματος.  Με συγκίνηση που δύσκολα συγκρατούσα, επιστάτησα στην εκτέλεση του πρώτου μέρους της διαταγής αλλά δεν μπόρεσα να εκτελέσω και το δεύτερο.  Δεν μπορούσα να βρω επιχειρήματα για να υποστηρίξω απόψεις που ο ίδιος δεν πίστευα.  Δεν αμφιβάλλω ότι αυτή η παράλειψή μου αυτή θα γνωστοποιήθηκε στο Υπουργείο, δεν μου ζητήθηκαν όμως σχετικές ευθύνες.

Όταν πλησίαζε η ημέρα του δημοψηφίσματος για την Δημοκρατία, με κάλεσε ο Υπουργός των Ναυτικών, Ναύαρχος Α. Χατζηκυριάκος, για να με πληροφορήσει ότι ο υποδιευθυντής μου θα έπαιρνε μετάθεση γιατί τα πολιτικά του φρονήματα δεν ενέπνεαν εμπιστοσύνη.  Χαμογέλασα και απάντησα στον Υπουργό ότι ήταν κακώς πληροφορημένος.  Επρόκειτο για τύπο φιλόσοφου που αδιαφορούσε για τις πολιτικές διαμάχες και που επί πλέον πίστευε στις δημοκρατικές αρχές.  Αντί για άλλη απάντηση, ο Υπουργός πρόσθεσε : «Θα σας παρακαλέσω, μάλιστα, να πάρετε και σεις ολιγοήμερη άδεια μέχρι το τέλος του δημοψηφίσματος». Αυτό και έκανα.  Με αντικατέστησε κατά τη διάρκεια της εβδομαδιαίας μου απουσίας ο τέως Διευθυντής μου και ήδη βουλευτής, που ανακλήθηκε προσωρινά στην ενέργεια.

Δεν γνωρίζω αν η αποστολή μου σε υποχρεωτική άδεια ήταν το αποτέλεσμα διαταγής μου σχετικής με τη διενέργεια του δημοψηφίσματος.  Για να ψηφίσει το στρατιωτικό προσωπικό της Δ.Ρ.Υ.Ν. είχαν οριστεί δυο τμήματα ψηφοφορίας, αν και ο αριθμός του δεν δικαιολογούσε τέτοιο μέτρο.  Θεώρησα σκόπιμο για να αποφευχθεί η διπλοψηφία να καθορίσω με έγγραφή μου διαταγή ότι οι μισοί θα ψήφιζαν υπό την εποπτεία αξιωματικών το πρωί στο ένα τμήμα και οι άλλοι μισοί κατά τον ίδιο τρόπο το απόγευμα στο άλλο.

Η κατ’ ‘απόλυτον εκλογή’ προαγωγή αξιωματικών οδηγεί σε πολιτική κρίση

Μόλις επικράτησε σχετική ηρεμία από την διαταραχή που προκάλεσε η αλλαγή του πολιτεύματος, σοβαρή αναστάτωση προκλήθηκε στο Ναυτικό κατά τον Ιούνιο του 1924, που τελικά κατέληξε σε κυβερνητική αλλαγή.  Με εξαίρεση ορισμένες περιπτώσεις αμέσως μετά τους Βαλκανικούς πολέμους, στο Ναυτικό δεν είχε εφαρμοστεί η αρχή της προαγωγής  ‘κατ’ απόλυτον εκλογή’.  Από την εποχή του κινήματος της Θεσσαλονίκης εκ περιτροπής πολλοί αξιωματικοί είχαν αποταχθεί ή παραληφθεί κατά τις προαγωγές για πολιτικούς πάντα λόγους, ενώ πολύ σπάνιες ήταν οι περιπτώσεις παραμονής αξιωματικών ως στάσιμων γι’ άλλους λόγους.  Εφ’ όσον η σταδιοδρομία τους δεν διακόπτονταν πρόωρα για πολιτικούς λόγους, σχεδόν όλοι σταδιοδρομούσαν με την αρχαιότητα εξόδου τους από την Σχολή Ναυτικών Δοκίμων.  Όσοι μάλιστα είχαν την τύχη στη κατάλληλη εποχή της σταδιοδρομίας τους να απολαμβάνουν την εύνοια των κυβερνώντων, προάγονταν και στα ανώτατα αξιώματα.  Όμως τον Ιούνιο του 1924 ο Υπουργός των Ναυτικών  Χατζηκυριάκος , που είχε διαδραματίσει σημαντικό ρόλο κατά την Επανάσταση του 1922, με την ευκαιρία κάποιων προαγωγών στους βαθμούς του πλοιάρχου και του αντιπλοιάρχου θέλησε καινοτομώντας να εισαγάγει τον θεσμό της προαγωγής ‘κατ’ απόλυτον εκλογή’.

Στα μικρά ιδίως Σώματα η σκοπιμότητα εφαρμογής του κατ’ αρχήν ορθού αυτού μέτρου είναι ίσως συζητήσιμη, εκτός από τις περιπτώσεις προαγωγής στον βαθμό του Γενικού αξιωματικού.  Αντίθετα, επιβάλλεται η με λογική αυστηρότητα εφαρμογή του μέτρου της στασιμότητας για εκείνους που δεν διαθέτουν τα απαραίτητα προσόντα για τον ανώτερο βαθμό.

Βασική προϋπόθεση της κατ’ απόλυτον εκλογή προαγωγής είναι ότι αυτή δεν θα εξαρτάται από την κρίση ενός μόνο προσώπου και μάλιστα πολιτικού, αλλά από Συμβούλιο που περιλαμβάνει τους επικεφαλής της ιεραρχίας του Σώματος.  Αυτό όμως δεν συνέβαινε στην προκειμένη περίπτωση.

Δεν δικαιούμαι να εκφέρω την γνώμη μου σχετικά με τις προαγωγές στο βαθμό του αντιπλοιάρχου, διότι περιλαμβανόμουνα μεταξύ εκείνων που προήχθησαν κατ’ απόλυτον εκλογή.  Προκλήθηκε όμως σάλος ιδίως από την κατ’ απόλυτον εκλογή προαγωγή στον ανώτερο βαθμό του αναμφισβήτητα πολύ ικανού αντιπλοιάρχου Α. Κολιαλέξη, τον οποίο προφανώς ο Υπουργός προόριζε για μελλοντικό Αρχηγό του Ναυτικού.  Με αυτήν την προαγωγή είχε καταπατηθεί η αρχαιότητα ικανών επίσης αξιωματικών που δεν είχαν μεν πρωτοστατήσει στην εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας όπως ο αντιπλοίαρχος Κολιαλέξης, δεν βρίσκονταν όμως και σε πολιτική δυσμένεια.

Το νέο αυτό μέτρο προκάλεσε λοιπόν μεγάλη αναταραχή στους ναυτικούς κύκλους την οποία εκμεταλλεύτηκαν κατάλληλα οι πολιτικοί αντίπαλοι του Υπουργού, ιδιαίτερα εκείνοι που ανήκαν στην βενιζελική παράταξη από την οποία είχε αυτός αποσχισθεί.  Ένας μεγάλος αριθμός εν ενεργεία αξιωματικών παρασύρθηκε έτσι σε ομαδική υποβολή παραιτήσεων, ενέργεια που κλόνιζε τα θεμέλια της στρατιωτικής πειθαρχίας και που ήταν πρωτοφανής για στρατιωτικό Σώμα.

Ο Υπουργός αντέδρασε ενεργά σ’ αυτή την κίνηση απειθαρχίας. Έκανε δεκτές μερικές από τις παραιτήσεις, διέταξε μερικές συλλήψεις και ανέθεσε τις διοικήσεις σε αξιωματικούς που δεν έλαβαν μέρος στην κίνηση.  Μου προτάθηκε τότε να αναλάβω κυβερνήτης ενός θωρηκτού τύπου ‘ΛΗΜΝΟΣ’, παρακάλεσα όμως να παραμείνω στη θέση μου στην Δ.Ρ.Υ.Ν. επειδή περιλαμβανόμουν μεταξύ των προαχθέντων και δεν επιθυμούσα να δοθεί η εντύπωση ότι επωφελούμαι από την ευκαιρία για να καταλάβω θέση κατά πολύ ανώτερη της αρχαιότητάς μου.

Παρά τα μέτρα που λήφθηκαν ήταν αδύνατο να λειτουργήσουν οι ναυτικές υπηρεσίες, διότι οι αξιωματικοί που παραιτήθηκαν αποτελούσαν την πλειονότητα και επέμεναν στις παραιτήσεις τους.  Έτσι ο Υπουργός αναγκάστηκε να παραιτηθεί και μαζί μ’ αυτόν και όλη η Κυβέρνηση.

Η νέα Κυβέρνηση με μεγάλη δυσκολία αποκατέστησε την τάξη στο Ναυτικό, αφού προηγουμένως επανέφερε με προαγωγές στην αρχαιότητά τους όλους όσους είχαν παραληφθεί.   Κατά το διάστημα αυτό οι ενέργειες των αξιωματικών που είχαν παραιτηθεί δεν στρέφονταν μόνον κατά του Υπουργού αλλά και κατά των προαχθέντων συναδέλφων τους και έφθασαν μέχρι και τις στήλες των εφημερίδων.

Ενώ για μένα που δεν είχα καμιά επαφή με τους υπουργικούς προθαλάμους η κατ’ εκλογή προαγωγή μου υπήρξε πραγματικός αιφνιδιασμός,  η επίθεση μερικών από τους συναδέλφους στράφηκε και εναντίον μου.  Λυπήθηκα ιδιαίτερα γι αυτό γιατί προέρχονταν από συναδέλφους που από χρόνια μας συνέδεε κοινή ιδεολογία.  Ήταν το αποκορύφωμα της απογοήτευσης που αισθανόμουνα από την υπηρεσία μου την τελευταία οκταετία, κάτω από εναλλασσόμενα καθεστώτα.  Θεώρησα ότι ήρθε πια η στιγμή να απομακρυνθώ από την ενεργό υπηρεσία στο Ναυτικό.  Μέχρι να συμπληρώσω τον λίγο χρόνο που υπολείπονταν για να αποκτήσω το δικαίωμα σύνταξης, σκέφτηκα ως προσφορότερη λύση την μονιμοποίησή μου στην Δ.Ρ.Υ.Ν. Με τον τρόπο αυτόν θα έβγαινα εκτός αριθμών και δεν θα έπαιρνα κανενός τη θέση στην επετηρίδα.  Η σχετική αίτησή μου έγινε αμέσως αποδεκτή τον Αύγουστο του 1924.  Από εκείνη τη στιγμή θεώρησα με μεγάλη μου λύπη ότι η ναυτική μου σταδιοδρομία είχε λήξει.  Μου ήταν αδύνατον τότε να φανταστώ ότι, χάρις στην αστάθεια που επικρατούσε στη Χώρα μας, θα βρισκόμουν και πάλι μια ημέρα στο Ναυτικό και μάλιστα θα είχα τη τιμή να ηγηθώ των αντιτορπιλικών στον πόλεμο.

Αποστολή στην Αγγλία για παραλαβή σταθμών ασυρμάτου

Τον Οκτώβριο του 1924 πήγα στην Αγγλία να παραλάβω τους νέους σταθμούς ασυρμάτου των αντιτορπιλικών που μετασκευάζονταν εκεί καθώς και μερικούς φορητούς.

Δίστασα πολύ αν θα έπρεπε να απουσιάσω από την Ελλάδα την εποχή εκείνη διότι υπήρχαν τάσεις διάλυσης της Δ.Ρ.Υ.Ν. που είχε εξελιχθεί σε πολύ μεγάλη υπηρεσία και υποβλέπονταν από πολλούς.
Στο Ναυτικό, διάφοροι φιλοδοξούσαν να αποσπάσουν ορισμένα από τα καθήκοντά της και να τα υπαγάγουν στη υπηρεσία στην οποία ήταν προϊστάμενοι.  Το Υπουργείο Συγκοινωνιών διαβλέποντας την συνεχώς αυξανόμενη σημασία της πολιτικής υπηρεσίας ασυρμάτου προσπαθούσε να ιδρύσει δική
του υπηρεσία υπαγόμενη στη Διεύθυνση των Τ.Τ.Τ. [Ταχυδρομεία, Τηλέφωνα, Τηλέγραφος], ενώ η Εμπορική Ναυτιλία –αν και δεν διέθετε ούτε έναν ειδικό-  ήθελε να υπαγάγει υπό την αρμοδιότητά της τις εγκαταστάσεις ασυρμάτων των εμπορικών πλοίων.  Οι διάφορες αυτές τάσεις υποκινούνταν από μερικά πρόσωπα που υπηρετούσαν υπό τις διαταγές μου και που απέβλεπαν σε προσωπικές επιδιώξεις.

Εν τούτοις, ήταν επιτακτική η ανάγκη της παραλαβής των νέων σταθμών προσωπικά από εμένα διότι επρόκειτο για νέο υλικό που ήταν τελείως άγνωστο σε μας και που είχα παραγγείλει με προσωπική μου ευθύνη.  Παραβλέποντας λοιπόν τους κινδύνους που απειλούσαν την Δ.Ρ.Υ.Ν. αναχώρησα για την Αγγλία, αφού προηγουμένως έλαβα την διαβεβαίωση της Εταιρείας ‘Marconi’ ότι τα πάντα θα ήταν έτοιμα για τις τελικές δοκιμές κι έτσι η απουσία μου δεν θα ξεπερνούσε τον μήνα.

Κατά την άφιξή μου στην Αγγλία διαπίστωσα δυστυχώς ότι η πραγματικότητα δεν ανταποκρινόταν στις υποσχέσεις και πέρασα πολύ στενόχωρες στιγμές, μέχρι να πειστώ για την καταλληλότητα του υλικού που είχα παραγγείλει.  Μόνο σε ένα αντιτορπιλικό η εγκατάσταση ήταν έτοιμη αλλά και σ’ αυτήν δεν είχαν γίνει οι προκαταρκτικές δοκιμές, διότι οι μηχανικοί της Εταιρείας που είχαν αναλάβει την εγκατάσταση χειρίζονταν πρώτη φορά το υλικό αυτό και περίμεναν την άφιξή μου για να το θέσουν σε λειτουργία.  Οι πρώτες δοκιμές υπήρξαν αποκαρδιωτικές λόγω κακού συντονισμού και απαιτήθηκε πολύς χρόνος και η επέμβαση του μηχανικού που είχε σχεδιάσει αυτούς τους σταθμούς για να ρυθμιστεί η εγκατάσταση και να λειτουργήσει κανονικά.  Αισθάνθηκα μεγάλη ανακούφιση όταν τελικά λειτούργησε ο σταθμός, διότι είχα αντιληφθεί και δυσμενή σχόλια για την επιλογή ασυρμάτων αυτού του τύπου από μέλη της αποστολής που επόπτευαν την μετασκευή των πλοίων.

Απέμενε όμως και η δοκιμή των σταθμών εν πλω και μου είχαν δημιουργηθεί αμφιβολίες αν τα λεπτεπίλεπτα όργανά τους, συγκρινόμενα με τα χονδροειδή των σταθμών σπινθήρα που χρησιμοποιούνταν μέχρι την εποχή εκείνη, ήταν πράγματι τα κατάλληλα για ελαφρά πολεμικά σκάφη και μάλιστα κάτω από δυσμενείς καιρικές συνθήκες.  Μεταξύ άλλων ζήτησα να δοκιμαστεί ο σταθμός και κατά την εκτέλεση ομοβροντιών πραγματικών πυρών.  Οι μηχανικοί της εταιρείας με ανησυχία δέχτηκαν αυτό το αίτημά μου και δήλωσαν ότι δεν υπήρχε σχετική πρόβλεψη στη σύμβαση και επομένως επιφυλάσσονταν σε περίπτωση  δυσμενών αποτελεσμάτων.  Με πραγματική λοιπόν αγωνία περίμενα να δω τι θα συμβεί με την πρώτη ομοβροντία, ευτυχώς όμως όλα εξελίχτηκαν ικανοποιητικά και ο σταθμός τελικά παραλήφθηκε.

Παρά τη τελική επιτυχία των δοκιμών οι ανησυχίες μου δεν είχαν τελειώσει διότι αναλογιζόμουνα ποια τύχη περίμενε τους σταθμούς στα χέρια του προσωπικού μας που θα τους χειρίζονταν, όταν οι ίδιοι οι μηχανικοί της Εταιρείας συνάντησαν τόσες δυσκολίες για να τους θέσουν σε λειτουργία την πρώτη φορά.  Οι ανησυχίες μου αυτές δεν αποδείχτηκαν αδικαιολόγητες διότι για κάποιο χρονικό διάστημα οι σταθμοί πάθαιναν συνεχείς βλάβες που οφείλονταν αποκλειστικά σε κακό χειρισμό.  Όταν όμως το προσωπικό έμαθε καλά τη χρήση τους σταμάτησαν οι βλάβες και  βαθμιαία όλα τα πλοία του Στόλου εφοδιάστηκαν με παρόμοιες συσκευές.

Μετά την παραλαβή και της δεύτερης εγκατάστασης, επειδή η απουσία μου από την Ελλάδα είχε κατά πολύ υπερβεί τις αρχικές προβλέψεις, ζήτησα από το Υπουργείο των Ναυτικών την έγκριση οι υπόλοιπες εγκαταστάσεις να παραληφθούν από την αποστολή των αντιτορπιλικών.

Πριν αναχωρήσω από την Ελλάδα για την Αγγλία, είχα στείλει στον Ναυτικό Ακόλουθο στο Παρίσι σχέδιο σύμβασης για την παραγγελία ανάλογων σταθμών ασυρμάτου προς εγκατάσταση στα δυο νέα μας υποβρύχια, «ΚΑΤΣΩΝΗΣ» και «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» που κατασκευάζονταν στην Γαλλία.  Η σύμβαση, που ευτυχώς δεν είχε ακόμα υπογραφεί, μαζί με τις συμβάσεις των αντιτορπιλικών ήταν οι πρώτες που είχα συντάξει και καθώς δεν είχα σχετική πείρα παρουσίαζαν πολλές ελλείψεις τις οποίες αντιλήφθηκα κατά τη διάρκεια των δοκιμών στην Αγγλία.  Έτσι, όταν κατά την επιστροφή μου στην Ελλάδα πέρασα από το Παρίσι, έσπευσα να αντικαταστήσω το σχέδιο σύμβασης με άλλο που περιλάμβανε όλα τα πορίσματα της πείρας που είχα αποκτήσει.

Όταν μετά από δυο έτη παρελάμβανα και τους τελευταίους αυτούς σταθμούς, οι μηχανικοί της Εταιρείας με διαβεβαίωσαν ότι ποτέ δεν τους είχαν ζητηθεί τόσο αυστηρές δοκιμές!

Επέστρεψα στην  Ελλάδα τον Φεβρουάριο του 1925 μετά από τετράμηνη απουσία.  Κατά το διάστημα αυτό, όπως φοβόμουνα, είχαν προωθηθεί εντατικά από διάφορες πλευρές ενέργειες για διάλυση της Δ.Ρ.Υ.Ν.  Ευτυχώς όμως δεν βρέθηκα προ τετελεσμένων γεγονότων διότι ο Υπουργός των Ναυτικών πριν πάρει οποιαδήποτε απόφαση περίμενε την επιστροφή μου.  Μετά από πολλούς αγώνες πέτυχα να ανατρέψω προσωρινά το έργο εκείνων που υπέσκαπταν την Δ.Ρ.Υ.Ν. και να αναστείλω την εφαρμογή μέτρων που είχαν κατ’ αρχήν αποφασιστεί.  Δεν πέρασε όμως πολύς καιρός και η οριστική μου απομάκρυνση από αυτήν επέτρεψε την ικανοποίηση των επιθυμιών των εκείνων που ενδιαφέρονταν για τη διάλυσή της.

Το κίνημα του Στρατηγού Πάγκαλου

Το καλοκαίρι του 1925 εκδηλώθηκε το κίνημα του Στρατηγού Πάγκαλου που κατέλαβε την αρχή με άμεσο συνεργάτη τον Ναύαρχο Α. Χατζηκυριάκο που ανέλαβε και πάλι το Υπουργείο των Ναυτικών.

Προσωπικά δεν είχα κανένα λόγο να απεύχομαι την μεταβολή που είχε γίνει. Αυτοί που διοικούσαν το Ναυτικό εδώ και ένα χρόνο μου φέρονταν με χαρακτηριστική ψυχρότητα επειδή δεν είχα συμμετάσχει στην ομαδική υποβολή παραιτήσεων, ενώ ο Ναύαρχος Α. Χατζηκυριάκος που ανέλαβε πάλι το Υπουργείο –παρά τα αντίθετα πολιτικά μου φρονήματα- είχε δείξει την εκτίμησή του με την κατ’ απόλυτον εκλογή προαγωγή μου.  Αλλά και σ’ αυτήν την περίπτωση δεν απομακρύνθηκα ούτε ελάχιστα από την γραμμή που είχα χαράξει.

Η Διεύθυνση Ραδιοτηλεγραφικής Υπηρεσίας του Ναυτικού στον Βοτανικό

Οι ηγέτες του νέου κινήματος τόσο λίγο λάμβαναν υπόψη τους κυβερνώντες ώστε από καιρό διακήρυσσαν στους δρόμους την επικείμενη έκρηξή του.  Λόγω αυτών των φημών, είχα πάρει και πάλι τα επιβαλλόμενα μέτρα ασφαλείας.  Ιδιαίτερα με απασχολούσαν οι ύποπτες κινήσεις ορισμένων αξιωματικών τηλεγραφητών που υπηρετούσαν υπό τις διαταγές μου.  Όταν εκδηλώθηκε το κίνημα, δεν σημειώθηκαν  έκτροπα στον Σταθμό του Βοτανικού όπου ο ίδιος ξαγρυπνούσα.  Ο προϊστάμενος όμως του Σταθμού Θησείου έσπευσε να γνωρίσει με ανοιχτό τηλεγράφημα ότι ετίθετο στη διάθεση των στασιαστών. Αυτό το τελευταίο, παρά την αγανάχτηση που μου προκάλεσε, είχε και μια πολύ διδακτική κωμική πλευρά για τους πολιτευόμενους…

Από πολύ καιρό είχα εισηγηθεί στον Υπουργό την αντικατάσταση αυτού του προϊστάμενου  για σοβαρούς υπηρεσιακούς λόγους, τελείως άσχετους με την πολιτική.  Ο Υπουργός των Ναυτικών ευγενικά αλλά με ψυχρότητα με παρεκάλεσε να μην επιμείνω στην εισήγησή μου διότι απέδιδε μεγάλη σημασία στη θέση αυτή και επιθυμούσε να κατέχεται από πρόσωπο της απόλυτης εμπιστοσύνης του.
Όταν εκδηλώθηκε το κίνημα και ήρθε η ώρα να δικαιολογήσει το πρόσωπο αυτό την εμπιστοσύνη του Υπουργού, αρνήθηκε να εκτελέσει τηλεφωνική εντολή του για να μεταβιβάσει στον Πόρο κρυπτογραφικό τηλεγράφημα δηλώνοντας ότι εκτελεί μόνο διαταγές των επαναστατών.  Αυτό πληροφορήθηκα αμέσως από τον Διευθυντή Διοίκησης του Υπουργείου που με οργή με πληροφόρησε ότι ο υφιστάμενός μου στον Σταθμό Θησείου δεν εκτελούσε τις εντολές του Υπουργού.   Θα ήταν τελείως δικαιολογημένο αν απαντούσα ότι δεν θα συνέβαινε αυτό αν ο Υπουργός είχε αποδεχτεί την εισήγησή μου για αντικατάστασή του.  Περιορίστηκα να πω ότι ανελάμβανα να μεταβιβάσω το τηλεγράφημα από τον ασύρματο του Βοτανικού και να ζητήσω συγχρόνως έγκριση για να καταλάβω τον ασύρματο Θησείου με προσωπικό της εμπιστοσύνης μου.  Και το μεν τηλεγράφημα επιδόθηκε κάτω από την άμεση επίβλεψή μου, η αίτησή μου όμως για την κατάληψη του ασύρματου Θησείου δεν πήρε καμιά απάντηση.

Προς νέα σημαντικότερα καθήκοντα

Μόλις εγκαταστάθηκε η νέα Κυβέρνηση κλήθηκα στο Υπουργείο των Ναυτικών και έκπληκτος άκουσα να μου γίνονται προτάσεις τοποθέτησης σε διάφορες θέσεις της δικής μου επιλογής, ενώ ως μόνιμος Διευθυντής της Δ.Ρ.Υ.Ν. δεν δικαιούμουν να υπηρετήσω σε άλλη θέση.  Όπως έμαθα αργότερα, φαίνεται ότι επρόκειτο για απαίτηση ορισμένων υφισταμένων μου που είχαν λόγους να επιθυμούν την απομάκρυνσή μου και με την ελπίδα αυτή προσχώρησαν στο κίνημα.

Οι θέσεις που μου προσφέρονταν ήταν τιμητικές και δελεαστικές και ήταν προφανές ότι το Υπουργείο  επιθυμούσε οποιαδήποτε τοποθέτησή μου να γίνει με την συγκατάθεσή μου.  Ίσως αν επέμενα να κατόρθωνα τελικά να μείνω στην ίδια θέση.  Είχα όμως πια απαυδήσει αγωνιζόμενος προς όλες τις κατευθύνσεις και η πρόσφατη στάση μερικών από τους υφιστάμενούς μου, μου είχε προκαλέσει αίσθημα αηδίας.

Μερικές από τις θέσεις που μου προσφέρονταν ήταν στην Κεντρική Υπηρεσία και μεταξύ αυτών περιλαμβάνονταν και το Τμήμα υποβρυχίων που ιδρύθηκε με αφορμή την επανίδρυση αυτής της υπηρεσίας.  Έχοντας πάρει όμως την απόφαση σύντομα να απομακρυνθώ από τις τάξεις του Ναυτικού, δεν αισθανόμουν την διάθεση να αναλάβω υπηρεσία στο Κέντρο.  Τουναντίον οι θέσεις που μου προσφέρθηκαν ως Ναυτικός Ακόλουθος στο Λονδίνο ή στο Παρίσι εκτός από την ευχάριστη πλευρά είχαν και το πλεονέκτημα ότι θα βρισκόμουν σε περιβάλλον ξένο προς τις πολιτικές διαμάχες της Ελλάδος, που τόσο με είχαν κουράσει ψυχικά.

Έτσι δέχτηκα τη θέση του Ναυτικού Ακόλουθου στο Παρίσι και στο τέλος Αυγούστου 1925 αναχωρούσα για ανάληψη των νέων καθηκόντων μου.

Λίγο μετά την αναχώρησή μου δημοσιεύτηκε Διάταγμα με το οποίο καταργούνταν η θέση του μόνιμού Διευθυντού της Δ.Ρ.Υ.Ν. και ιδρύονταν Τμήμα ασυρμάτου στο Υπουργείο Συγκοινωνιών, αργότερα δε πραγματοποιούνταν και οι υπόλοιπες επιδιώξεις εκείνων που επιζητούσαν τον περιορισμό των αρμοδιοτήτων της υπηρεσίας αυτής.»